De afgelopen jaren had ik de eer jou mee te mogen maken als politievrijwilliger. Als begeleider/coach van de vrijwillige politie in Peelland heb ik jou leren kennen als een goudeerlijke, oprechte harde werker.
Op straat dwong je in deze rol ook veel respect af. Iedereen wist meteen waar hij bij jou aan toe was en jij wist hier een leuke kwinkslag aan te geven waardoor bijna niemand boos op je kon worden. Tot op het laatst kon je jou dag en nacht bellen als je nodig was. Jij kwam gewoon.
Het enige waar jij niet voor in de wieg gelegd was, was de moderne technologie. Computers en mobiele telefoons waren niet jouw specialisme maar zorgden vaak voor hilarische momenten. Zo werd ik nog wel eens door je "broekzak" gebeld en ontvingen we in de groepsapp onbedoelde spraakberichten, vaak op de achtergrond blatende schapen te horen. We konden er meestal smakelijk om lachen, omdat die geluiden typisch bij jou hoorden!
Toen ik je een keer belde, was je net onderweg terug van je vakantie in Texel. Jij en jouw vrouw in jullie combo-busje. Op de achtergrond hoorde ik allemaal vreemde geluiden. Ik vroeg wat er allemaal aan de hand was daar in de auto. Jij zei: "Ja, ik kon het niet laten! Het mag wel niet, maar ik heb er inne meegenomen, die kon ik niet laten staan!" Bleek dat je een schaap achterin je auto vanuit Texel naar Venhorst aan het vervoeren was!
Iedereen kon het goed met je vinden. Van jong tot oud. Nooit zal ik vergeten dat bij jou de tranen kwamen toen onze (bijna) jongste vrijwilligster stopte als vrijwilligster om als beroepscollega aan de slag te gaan. Dit gaf wel aan dat jij met iedereen een band had, ongeacht welk leeftijdsverschil daar tussen zat. Als er een feestje of barbeque was, dacht jij steevast aan de organisatie en nam jij een doosje groenten uit je groentetuin mee.
Ook bij je pensioen bij Ball mochten wij als collega's komen. Zowel op het bedrijf als daarna op het feest. Het lijkt nog zo kort geleden.
Op enig moment kreeg ik een filmpje doorgestuurd dat was opgenomen in Helmond de avond ervoor. Ik zag rellen bij Helmond Sport. De stenen en bierflesjes vlogen door de lucht en er stonden slechts een paar collega's die dit rellende tuig een halt toe moesten roepen. Jij was 1 van die collega's. Geheel onverwacht beet een diensthond jou in de arm. Ik schrok enorm, want zo'n bijtende hond, daar kom je meestal niet goed bij weg. Ik belde je op en vroeg hoe het met je ging. Jij zei: "Joh, die politiehonden van tegenwoordig, dat is toch ook niet meer wat het geweest is!" Je had slechts een paar lichte wondjes. Zelfs zo'n politiehond kreeg jou niet klein!
Onbegrijpelijk is het dan ook dat juist dit virus wel vat op jou kreeg. Jij was nog niet klaar met jouw leven en jouw omgeving was ook nog niet klaar met jou! Ik voel me bevoorrecht dat ik gisteren jouw afscheid heb mee mogen maken. Dat jouw familie hier ondanks alle maatregelen ruimte voor heeft willen maken, daar ben ik ze enorm dankbaar voor. Ik wens hen enorm veel sterkte!
Rust zacht Wim
