Samen blijven we jou herinneren…

Heb ooit een brief gestuurd naar Algemene zaken toen Dhr. Kok Minister president was en een prentbriefkaart en toen kreeg ik ook nog een brief terug. kreeg de indruk dat wat mensen ook aanging belangstelling toonde voor gewone mensen en heb gehoord dat ie zich zorgen maakte over de toenemende verschillen in de samenleving. Kreeg ook direct de indruk dat Wim Kok oprechte belangstelling toonde voor het wel en wee van mensen met hun persoonlijke noden en zette zich in voor extreem eenzame mensen in de hoofdstad. Was echt persoonlijk betrokken en wist wat er leefde en soms krijg je de indruk dat ze in de politiek vervreemden van mensen en het gewone volk maar Wim Kok bleef altijd zich zelf in alle omstandigheden. Zette zich ook in een telefoonacties, en goede doelen en niets was te veel. .Was altijd recht door zee eerlijk betrouwbaar en eenvoudig Het was nooit decadent met onnatuurlijke fratsen en feesten en champagne en ging zich nooit te buiten en bleef altijd zich zelf en in alle omstandigheden. Als er belangrijke mensen op bezoek kwamen kregen ze soep met een broodje kaas of ham maar nooit ingewikkeld of te duur maar meer sober en niet te veel tierlantijnen en ingewikkeld gedoe.. Gewoon op de fiets en een regenjas aan en net zoals iedereen. Wim Kok de verpersoonlijkheid van de samenleving en was de samenleving. Stelde zich meestal ondergeschikt en dienstbaar op en was altijd de bescheidenheid zelf. Politiek naar het poldermodel en het kwartje van Kok en de vervuiler betaalt dat staat mij nog steeds bij. . .

Mijn vader, mijnwerker, was meer dan 50 jaar lid van de vakbond en is inmiddels enkele jaren overleden en mede namens hem condoleer ik zijn echtgenote.
De inclusieve samenleving en dan echt de inclusieve samenleving had de heer Kok niet uitgevonden. Hij was de belichaming ervan en werkte eraan voor ons.
In zijn geest ga ik voort tot ook ik de fakkel doorgeef.
Diep respect.
Vriendelijke groet, René Olearnik

Jaren geleden fietste ik met mijn zoontje achterop op de fiets door onze woonplaats. We passeerden 'n lange, statige man ( Wim Kok ) en zijn vrouw en zij groetten ons vriendelijk. We raakten aan de praat en hij vertelde ons dat ze op bezoek waren geweest bij zijn moeder in het bejaardenhuis . We spraken over de verzorgingsstaat, politiek, PvdA en andere "ditjes en datjes". Hij heeft door dat gesprek op mij 'n onuitwisbare indruk gemaakt en ik zal hem altijd herinneren als "de gewone Nederlander".

Wim Kok's overlijden raakt ook mij, al heb ik hem persoonlijk niet ontmoet. Als vakbondsbestuurder en later minister president had hij juist ook oog voor minder bedeelden. Een integer mens met het hart op de juiste plek, verbindend bezig, gezag uitstralend . Zo heb ik hem ervaren. Hopelijk staat er iemand op die zich zo geïnspireerd voelt door hem dat hij/zij hem in onze tijd na wil volgen. Ons land heeft dat "er voor elkaar zijn" ook nu zo hard nodig.
Dat Wim Kok de kunsten zozeer waardeerde en er ook klassieke muziek bij zijn uitvaart klonk vond ik ontroerend. Vooral J.S.Bach. Voor zijn vrouw Rita, zijn kinderen en kleinkinderen hoop ik dat zij uit de begrafeniskantate van J.S. Bach "Ich habe genug" de aria "Schlummert ein, Ihr matten Augen fallen sanft und selig zu" tot soort van troost kunnen beluisteren, midden in het verdriet, de leegte die nu is gekomen.
Vanuit een diep verbondenheidsgevoel groet ik u hartelijk,
Maria Geschiere

Wim, wat heb je veel voor ons gedaan en voor Nederland Door jou voelde ik me sterk om door te gaan met werken. Ik wil je bedanken voor alles wat je voor ons gedaan hebt

ik wens alle familieleden.vrienden, kennissen en partijgenoten veel sterkte met dit verlies.

Een man uit een stuk, harde werker, oog voor mensen die het minder hebben, premier van alle Nederlanders. Helaas bestaan ze niet meer. We zijn Wim Kok oneindig veel dank verschuldigd. Dat hij mag rusten in vrede.

Ik wens de familie en vrienden kracht en sterkte toe om dit grote verlies te dragen.

Een politicus en bestuurder van de buitencategorie.
Indrukwekkend hoe hij omging met de zwarte bladzijden in zijn politieke carrière: Srebrenica en de moord op Fortuyn. Zijn verbindende kwaliteiten en persoonlijkheid zullen in ons land en ver daarbuiten gemist worden.

Wim, heel veel dank!

Bedankt. Je was een voorbeeld. Maar je maakte wel duidelijk dat iedereen het zelf moet invullen en doen.