Wim je was een geweldige kerel.
We hebben een fijne tijd gehad zoals vakantie in sur tain ville.
sterkte Jose en christ.
joop en wil.

We hebben 20 jaar en 4 VOLVO's lang bij garage Wim van der Peijl 'gelopen', als onze auto weer es niet wou 'lopen'.
Vanaf het jaar 2000 bij Christ, Wim was er toen ook nog vaak, al ging hij 's middags eerder naar huis, naar moeder de vrouw, wel altijd later dan hij van plan was.

Als ik naar de garage moest wist ik nooit in welk humeur Wim was.
Het gaf de drukte van die dag aan. Maar het was er altijd druk.
Goh, dat er in zo'n kleine man zoveel felheid en gedrevenheid kan zitten heeft mij vaak verbaasd.
Ik was altijd wel op zoek naar die mildere kant van hem, want ook die had hij.
Soms had ik als klant geluk en hoorde Wim mij rustig aan waar de auto een fout geluid gaf of wat ìk dacht wat er kapot was. Wim gaf dan zijn versie, samen met zijn deskundigheid duidend - alsof ik daar over zou twijfelen- met een ervaringsverhaal.
En heel soms kwam er dan ook een grap of moraal, samen met een korte glimlach. Die lach heb ik onthouden.

Wij zijn uiteindelijk op een ander automerk overgegaan, omdat VOLVO jammer genoeg geen model 'camper' heeft.
Als ik, de afgelopen jaren Wim voorbij zag rijden in zijn donkergroene Station, gaf hij een korte groet met zijn hand, door het zijraam, want hij was altijd bijna voorbij als hij mij groette. Hij leek elke keer kleiner in die grote Station.

Dag Wim, bedankt voor vele onbezorgde kilometers dankzij jou vakmanschap.
Lieve familie, veel sterkte, Carla

33 jaar geleden kochten we van mijn schoonvader een witte 4-deurs Volvo ‘Winner’. Slechts 1400 cc onder de kap, maar het bleek een fijne gezinsauto. Via vriend Jac kwam ik terecht in de Oranjegarage bij Wim van der Peijl. “Daar moet je heen gaan, want een Van der Peijl wordt geboren op de achterbank van een Volvo. En zijn hele leven blijft ie in een Volvo wonen”. Kennis gemaakt met Wim dus. Eerst keek hij me een beetje stuurs uit zijn donkere ogen aan. Maar al snel kwam er een twinkeling in die ogen, toen bleek dat we het allebei serieus meenden met die Volvo. Wim was echt heel aardig, had een prachtig technisch gevoel, gouden handjes en was heel hulpvaardig. Na 10 jaar in de kleinere ‘Winner’ werd onze overgang naar de groene 740 GLE door Wim grijnzend en met een lurk aan zijn pijp goedgekeurd en weer 10 jaar later gebeurde hetzelfde toen Christ voor ons een V70 ‘versierde’. Ook al weer zo’n 10 jaar geleden. Mijn door het Volvo-gevoel gekleurde relatie met Wim bleek al die jaren bestendig, al sleutelde Wim zelf geleidelijk aan wat minder. De karakteristieken van een Van der Peijl bleken gelukkig erfelijk.
Goed om zulke herinneringen te hebben aan een karakteristiek en fijn mens in je buurt.

Jan Bulte

In 1979 kocht ik van Piet Jordens, autospuiter aan de Groenestraat in Nijmegen mijn eerste Volvo. Een 144 GL die zo vaak gespoten was dat roesten geen optie meer was. Maar onderhoud moest gebeuren en naar verluid was Oranje garage Wim van der Peijl daar het uitgelezen adres voor. De auto had de eigenaardige gewoonte om als je het contact uit zette, niet op te houden, maar achterstevoren door te lopen. Je moest met de ene voet op de rem en de andere de koppeling op laten komen om hem te stoppen. Zelfs Wim heeft daar nooit een oplossing voor gevonden en je leert ermee te leven. Behalve dat Wim mij geleerd heeft dingen te accepteren en te relativeren, heeft hij me ook liefhebber van Volvo gemaakt. Ik ben hem eeuwig dankbaar!

Wim en Jos hebben enkele jaren geleden hun prachtige tuin in de Aldenhof voor bezoekers opengesteld.
Ik herinner mij de metershoge riddersporen, waar ik lichtelijk jaloers op werd.
Mede daardoor hebben zij zeker bijgedragen aan de Nijmeegse Open Tuinendag.
Ik ben jullie daar zeer dankbaar voor.
Ik hoop van harte Jos dat jij je mooie herinneringen aan Wim koestert en dat je de kracht en moed gaat krijgen om dit voor jou verdrietige verlies te kunnen aanvaarden.
Ik wens je daarbij heel veel sterkte bij.
Namens de organisatie van de Nijmeegse Open Tuinendag
Loes Halsema