Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Wim van der Zwan

25-05-193425-09-2018

25 mei 1934 - Scheveningen
twee zoons, één dochter en vijf kleinkinderen
Timmerman, Landmeter - Intervam
Archief Maanweg - HBG
voetbal - tennis
André Rieu
Ricky (grasparkiet)

Wim van der Zwan werd geboren in Scheveningen op 25 mei 1934. Wim was vanaf 1959 werkzaam bij Intervam als Timmerman, Landmeter. Hij werkte als Archief Maanweg bij HBG. Wim had twee zoons en één dochter: Wilma, Han en Carry. Ook had hij vijf kleinkinderen: Sander, Michelle, Charlotte, Tom en Meike. Zijn vrije tijd besteedde hij graag aan snooker en pool. Op sportief gebied stak hij zijn energie in voetbal en tennis. De laatste woonplaats van Wim was Scheveningen.

Een optimistische kijk had hij, altijd alles in een grapje vertalen. Zelfs een dag voor zijn dood. Hij was zondag het ziekenhuis in gegaan, geopereerd, de gehele nacht op de IC gelegen en in de ochtend kwam de internist langs. Hij vroeg hoe mijn vader zich voelde. Wim keek even om vervolgens te zeggen dat het uitstekend ging. Ik geloof niet dat ik hoef te zeggen dat het niet uitstekend ging, maar gaat om een mindset. Zijn glas was altijd halfvol en hij wilde anderen ook niet tot last zijn van zijn problemen. Heel erg typerend oor mijn vader.

Om recht te doen aan mijn vader is het belangrijk om hem vanuit verschillende kanten bekijken. Zijn zorgzame kant, zijn grappige ‘van der Zwannen’ kant, zijn voetbal kant en voorliefde voor spelletjes.

Zorgzame en hulpvaardige Wim
Als er een klusje gedaan moest worden wist iedereen Wim wel te vinden. Avonden zat hij soms te klussen, kasje hier, muurtje daar. Zelfs in zijn eigen huis lag hij volgens mij op zijn 78e jaar nog in de dakgoot te verven. Hij stond voor iedereen klaar, en was een man van zijn woord en afspraak is afspraak. Hij was ook een man van de klok. Hij kwam het liefst een half uur eerder. Die eigenschap heeft niet iedereen in onze familie overigens van hem overgekregen.

Natuurlijk was hij ook praktisch als er een klus gedaan moest worden, maar papa was er ook echt voor mensen. Niet omdat hij perse in de spotlight wilde staan, maar hij was belangstellend, belde elke week en gaf je ook ruimte om je eigen keuzes te maken. Hij veroordeelde nooit.

Ook de zorgzame kant zag je wel nadrukkelijk, behalve voor zichzelf. Dat zag je vroeger al met oma Zwan, waar hij veel kwam en veel zorgde. Ook bij anderen liet hij dat zien. Hij heeft jaren veel gedaan voor de familie Wijnen-Riems, naar ons toe altijd benoemd als zijnde ‘die mensen’. Hij stond altijd klaar voor een klusje, zaken regelen, tuinieren (ook in Duitsland), zodanig dat hij ook een mooie vriendschap uitkwam. Ook met Suleika, waar hij toen mee samenwerkte, zelf ook de thuiszorg de laatste maand deed en die tot het einde contact bleef houden met mijn vader, ook in de laatste dagen in het ziekenhuis.

Papa als grapjas
Alle aanwezige van der Zwannen weten dat dit echt een van der Zwannen trek is. Onder het motto van ‘hoe flauwer hoe beter’ maar dan grappig. Dat zeg ik, maar ja ik ben ook een van der Zwan en ben dus bevooroordeeld. Het kenmerk van een echte van der Zwannen-grap zit hem bovendien in de kracht van de herhaling, het liefst 836 keer dezelfde grap. Ik zie dit zelfs terug in mijn eigen kinderen, die ineens van dit soort grapjes maken naar mij en elke keer hetzelfde. Een koekje van eigen deeg zeg maar.

Het leven in de IJmuidenstraat
We hebben dierbare herinneringen aan de IJmuidenstraat. Het feit dat ook zijn ouders er hebben gewoond maakte het speciaal. Hij heeft lang gewerkt bij de Intervam en de HBG als timmerman en later toen hij door arbeidsongeschiktheid met zijn rug niet meer mocht tillen werd hij beheerder van een archief bij de HBG.

Voetbal bij SV’35 en spelletjes
Hoeveel doelpunten hij nu precies heeft gemaakt dat weet ik nog niet eens. Maar als spits heeft hij er veel gemaakt. Hij heeft meer doelpunten gemaakt dan dat hij blessures heeft gehad maar het scheelt vast niet veel. Aan zijn rare knieën, vingers en littekens van zijn dubbele beenbreuk –maar ook aan zijn prachtige strakke benen voor een 84-jarige- was dit zelfs op latere leeftijd nog wel te zien. Hij heeft ook met zijn broers gevoetbald wat hij altijd heel leuk heeft gevonden. Ik heb begrepen dat er zelfs even is geweest dat ze alle 4 in het eerste van SV35 hebben gespeeld, dus Jaap, Krijn, Cor en Wim!

Naast een voorliefde voor voetbal had mijn vader ook altijd veel plezier met kaarten. Jarenlang betekende dat een wekelijks kaartje met zijn broers Jaap, Cor en tante Sjaan. Ook met Han speelde hij altijd veel spelletjes. Eerst was dat een wekelijks pool of snookerpartij en later werd dat vervangen door internetpool en kaarten thuis. Hij genoot zichtbaar van die spelletjes en tijd met Han.

Laatste 1,5 jaar zat Wim in blessuretijd
Sinds begin van vorig jaar werd de gezondheid van Wim minder. Hij begon meer te kwakkelen en zijn been begon steeds meer op te zwellen met vocht. Uiteindelijk werd hij opgenomen. Twee weken IC en twee weken op zaal verder mocht hij eindelijk naar huis. Eigenlijk achteraf bezien is hier de eerste minuut van de blessuretijd van Wim begonnen, om in voetbaltermen te blijven.

Tot slot
Papa, de wedstrijd is afgelopen, en de blessuretijd is voorbij. Je hebt nu je rust gevonden. Bedankt voor alles wat je ons hebt meegegeven en voor ons hebt gedaan. In onze gedachten blijf je bestaan. We houden van je.

En pap, het regent vandaag. Waar buiten? Enne, o ja, voordat ik het vergeet, je bent vorige week naar de kapper geweest, het zit op zich prachtig en je ligt er prachtig bij, maar ehhhh wanneer maken ze het af?

Op dinsdag 25 september 2018 is Wim van der Zwan overleden. We zullen hem missen en met veel liefde aan hem blijven denken.