Lieve nicht, neven en verdere familie,
Gecondoleerd met het, veel te vroege, overlijden van Winfryd. Marjan en ik wensen jullie veel sterkte toe. Als kind uit de jaren zestig waarbij internet en mobiele telefoons niet bestonden en twee auto's per gezin geen gemeengoed waren, zagen wij elkaar niet veel. Het bleef beperkt tot familiefeestjes waarbij de vaders en ooms zich tegoed deden aan sigaren (zelfs mijn vader, oom Wim, die normaal gesproken nooit rookte) en (citroen)jenever. Ik heb dan ook niet heel veel herinneringen, maar wel één specifieke. Het zal 1977 of 1978 zijn geweest. Winfryd had zijn rijbewijs en ik hoorde toevallig van tante Aggie dat hij zijn brommer, een metallic groene Puch met matzwart voorspatbord en drie versnellingen wilde verkopen voor, ik meen, 450 gulden. Wel was de achterband lek en liep langzaam leeg. Ik ging kijken en de koop was gesloten. Later die week toog ik met de bus naar Delft vanuit Den Haag vergezeld van een fietspomp om de brommer op te halen. Het was een lastige terugrit want behalve de lekke band die ik twee of drie keer moest oppompen, had ik geen enkele ervaring met een brommer met versnellingen. Het was een rit met horten en stoten. Uiteindelijk wel het thuisfront bereikt en vele fijne kilometers gereden. later, toen ik zelf mijn eerste auto had en de brommer niet meer werd gebruikt, heb ik deze aan het broertje van mijn vriendin gegeven. Ik hoop dat de mooie herinneringen aan Winfryd jullie zullen helpen bij het verwerken van dit verlies.