Een paar keer als ik op zondagmorgen bij mijn moeder in het tehuis op bezoek was kwam Wynfryd samen met zijn moeder op bezoek.
Onze moeders To en Aggie babbelde er lustig op los. Wynfryd en ik deden hetzelfde. Gezellig was dat.
Twee jaar geleden in de zomer zaten Leo en ik op een terrasje in Delft en Wynfryd liep toevallig langs.
We hebben met ons drieën koffie gedronken en leuk en lang met elkaar gesproken.
We vonden Wynfryd een heel aardig persoon.

Weliswaar woonde Winfryd niet op de A.M. de Jonglaan maar voor ons was het een vast ritueel dat hij na 17.00 uur op werkdagen steevast zijn moeder opzocht, het eten bereidde en tijdens het diner samen met zijn moeder de dag doornam. Om 20.00 uur vertrok hij naar zijn eigen huis. Als er overdag of in het weekeinde iets niet goed ging op nummer 43 konden wij altijd Winfryd bellen. Eén à twee keer per week kwam dit tot een gesprek op straat over de verre reizen en hoe het ging op zijn werk, de situatie van zijn moeder en later over de verhuizing naar Den Hoorn. Als ik weleens de auto waste in het weekeinde parkeerde hij zijn achter die van mij en vroeg of ik zijn auto ook maar even wilde wassen. Dat vonden wij beide altijd weer een leuke grap. Winfryd bleef deel uitmaken van onze straat totdat jullie moeder overleed en het huis verkocht was. Anneke heeft Winfryd bezocht in Den Hoorn en zo af en toe kwamen wij Winfryd tegen op straat. Hij zag uit naar de vrijheid die hij zou krijgen met zijn pensionering. Helaas heeft Winfryd hier niet lang van mogen genieten. Wij vonden hem altijd integer, innemend en sympathiek en wij hebben groot respect gehad voor zijn rol als mantelzorger voor zijn moeder
Wij wensen de familie en Ina heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Wim en Anneke Sandhövel
A.M. de Jonglaan 47