Samen blijven we jou herinneren…

Wordt niet vergeten

Vandaag is mn vader jarig, de eerste waar je niet bij zal zijn. Tenminste vorig jaar was je er ook niet bij maar leefde je nog wel. Vandaag zou ook je moeder jarig zijn, maar die viert haar verjaardag samen met jou daarboven. Over 9 dagen zal het een jaar zijn. 365 moeilijke dagen. Op zn rotterdams gezegd 365 kut dagen. Het is nog steeds niet makkelijk en dat zal het denk ik ook niet worden.

Vandaag je eerste verjaarnietdag...
Leon en ik hebben net een vuurpijl voor je afgestoken. Niet eerlijk want je had er gewoon bij moeten zijn. Maar zoals Leon het mooi zegt, je bent bij ons, in ons hart. Nog steeds is het niet te bevatten dat je er echt niet meer ben. Nog heb ik soms het gevoel dat je zo deur komt binnen lopen en zeg: wat heb je klaargemaakt.
Alles alleen moeten doen, begrijp me niet verkeerd ik heb hele lieve mensen in mn omgeving maar dat is het niet. Je had pas moeten gaan rond je 90e ofzo niet op je 46e. Je had nog opa moeten worden, en met mij strompelend boodschappen moeten doen.
Maar het is zoals het is, niemand kan daar iets veranderen helaas

Vandaag is het 24 weken geleden, en het gemis wordt alsmaar groter.
We doen ons best om verder te gaan maar het is zo moeilijk.
Nu moeten we onze weg zonder jou vinden, maar eens zien we elkaar weer.....

Goede tijden, slechte tijden.
Iedereen zijn eigen herinnering aan jouw,
Iedereen zijn eigen verdriet om jouw heen gaan.
Mijn gedachten zijn bij je vrouw en je zoon,
Zij hebben nu de steun nodig.
Zij zullen jouw nooit vergeten,
Jij bent altijd in hun gedachten.