Samen blijven we jou herinneren…

Yes ik heb het gehaald. Mn rijbewijs. 6 dagen voor je overlijden hadden we het over de auto. Ja wat moet ik ermee als je er niet meer bent. Je zei: je kan 2 dingen doen, of je haalt je rijbewijs of je verkoopt 'm. In de dagen na je dood was dat echt het laatste waar ik aan dacht. Maar hij kostte wel geld. Dan maar in de opslag en dan rustig er over nadenken. En dan is dit het resultaat. In 1x mn theorie, ttt en praktijk gehaald. En verdomd ik zeg het nooit over mezelf maar ik ben trots op mezelf. Ik doe het toch ff. Na het verlies van jou en in maart mn baan flik ik het wel. Maar nu wil ik rust. Eventjes niks meer. In gedachten hoor ik je al zeggen. Blijf van m'n stoel en blijf van die radio af. En toch ergens weet ik dat je trots op mij zou zijn. En ook wel lachend zou zeggen Jezus moet ik eerst dood gaan voor je je rijbewijs heb.

Wordt niet vergeten

Vandaag is mn vader jarig, de eerste waar je niet bij zal zijn. Tenminste vorig jaar was je er ook niet bij maar leefde je nog wel. Vandaag zou ook je moeder jarig zijn, maar die viert haar verjaardag samen met jou daarboven. Over 9 dagen zal het een jaar zijn. 365 moeilijke dagen. Op zn rotterdams gezegd 365 kut dagen. Het is nog steeds niet makkelijk en dat zal het denk ik ook niet worden.

Vandaag je eerste verjaarnietdag...
Leon en ik hebben net een vuurpijl voor je afgestoken. Niet eerlijk want je had er gewoon bij moeten zijn. Maar zoals Leon het mooi zegt, je bent bij ons, in ons hart. Nog steeds is het niet te bevatten dat je er echt niet meer ben. Nog heb ik soms het gevoel dat je zo deur komt binnen lopen en zeg: wat heb je klaargemaakt.
Alles alleen moeten doen, begrijp me niet verkeerd ik heb hele lieve mensen in mn omgeving maar dat is het niet. Je had pas moeten gaan rond je 90e ofzo niet op je 46e. Je had nog opa moeten worden, en met mij strompelend boodschappen moeten doen.
Maar het is zoals het is, niemand kan daar iets veranderen helaas

Vandaag is het 24 weken geleden, en het gemis wordt alsmaar groter.
We doen ons best om verder te gaan maar het is zo moeilijk.
Nu moeten we onze weg zonder jou vinden, maar eens zien we elkaar weer.....

Goede tijden, slechte tijden.
Iedereen zijn eigen herinnering aan jouw,
Iedereen zijn eigen verdriet om jouw heen gaan.
Mijn gedachten zijn bij je vrouw en je zoon,
Zij hebben nu de steun nodig.
Zij zullen jouw nooit vergeten,
Jij bent altijd in hun gedachten.