Vandaag, 47 jaar geleden werd ik te water gelaten. Altijd jonger geweest dan jij. 3 en een half jaar jonger dan jij. Maar nu, nu kan ik dat niet meer zeggen, ik ben officieel 1 jaar ouder dan dat jij geworden ben. Raar idee, ben er nogal van de leg ervan.
4 jaar, 3 maanden en 1 week zijn we verder. Is echt niet makkelijk geweest, en ik moet zeggen dat het nog steeds niet makkelijk is. Blijf het zeggen mensen die denken dat het na een jaartje ofzo minder is geworden, die sporen niet in hun bovenkamertje. Maar hé das mijn mening, wie ben ik. Volgend jaar wordt het helemaal lachen, dan gaat de renovatie, oh sorry, woningverbetering, beginnen. Het laminaat wat met veel gevloek is gelegd gaat weg, van het behang blijft waarschijnlijk weinig over, kortom er blijft weinig over van onze oude woonomgeving. herinneringen blijven alleen achter in je hart/hoofd niet meer in ons huis, wat dan eigenlijk mijn huis wordt. Dat is ook zo raar, we zijn best wel vaak verhuisd maar wel altijd samen, en nu nu wordt ons huis zo veranderd dat er niks van jou meer in zit. Alleen boven waarschijnlijk maar niet meer in de woonkamer. Als het aan mij zou liggen zou alles zo blijven, helaas heb ik er niks over te zeggen.