In het raadsel van jouw heengaan

ligt mysterie dat me niet loslaat.

Slechts vaag vermoed ik iets van Licht

en oneindigheid en eeuwigheid van leven.

Door het raadsel van jouw heengaan

zwellen woorden in mijn keel

en begraven zich verlangens

voor altijd

in mijn gespleten hart.

Door het raadsel

breekt mijn waan van onverwoestbaar geluk.

Hebben we ooit gedacht

dat ons niets meer kon gebeuren?

k heb naar je geluisterd, maar je te laat gehoord

Ik heb je bezocht, maar niet echt gezien

Ik heb je omhelst, maar niet echt gevoeld

dat spijt me

Jouw keuze, maakt ons bewust

Hoe belangrijk echte verbinding is

luisteren tussen de regels door

elkaar erkennen en waarderen

laten we elkaar lief hebben

precies zoals we zijn.

De onrust en de pijn

de twijfel en onzekerheid

ze vielen je voortdurend aan

maar waar je straks zal zijn

in vredige geborgenheid\daar zal het je veel beter gaan

Een overvloed aan tranen

er zijn geen woorden

liefst ben ik maar stil

tranen

wanhoop

een voorzichtige glimlach

ik weet dat het lukt

maar nu

een overvloed aan tranen.

het was genoeg
jij kon het niet meer aan
en laat ons nu achter
om verder door te gaan

het leven was voor jou een hel
jij wilde ons geen verdriet bezorgen
het moet echt heel verschrikkelijk zijn
als je opziet tegen elke morgen

veroordeel hen niet
die zich van het leven beroven
zo leven was geen leven meer
dat moeten wij geloven

Zoveel obstakels 

Zoveel pijnpunten op je weg

Je vond hem niet, je rozentuin

Ik zie je knikken als ik dit zeg

Weet dat ik je zoveel meer had gegund 

Weet dat ik doornen voor je wilde afhakken

Weet dat ik je pijn niet kon wegnemen

Weet dat mij dat verscheurd 

Besef dat je niet meer alleen hoeft te zijn

Ik ben in mijn hoofd voor altijd bij jou