Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Frederiek Slijkoord

23-11-197315-02-2019
      Hartelijk dank voor het bezoeken van de Memori-site van de liefde van mijn leven, onze levenslustige, stralende en lieve Frederiek. U kunt dit bericht delen met andere bekenden. Uw herinnering, reactie of condoleance wordt zeer op prijs gesteld.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Lieve freek
        reactie 130   |   niet OK
        Lieve Freek, vandaag is het precies een jaar geleden dat je niet meer bij ons bent en ik kan het nog steeds niet geloven. Zo maar even bellen met elkaar en in een deuk liggen om niets, dubbel liggen van het lachen. Dat is wat ik het meest mis. Maar ook serieuze gesprekken natuurlijk over bv het moment dat ik mijn eigen bedrijf wilde beginnen en dat jij vroeg, heb je er wel goed over nagedacht? Altijd meedenkend en lief. In Wageningen hebben we ook het nodige meegemaakt, zeker in de praktijklessen in de keuken. Op een dag moesten wij pommes duchesse opspuiten op een bakplaat, freekje stond naast mij aan de werkbank en ik keek om me heen en zei tegen Freek, niet meteen kijken hoor, maar achter ons zijn de spritskoeken aan het opspuiten. Hier hadden we het heel vaak over en elke keer lagen we helemaal in een deuk. Tranen rolden dan over onze wangen.
        Hoe bijzonder jij was, ja dat is gewoonweg niet uit te leggen, lief, spontaan, eerlijk, oprecht. Het gemis is dan ook heel erg groot en dat zijn altijd zo blijven voor mij.
        Lieve Freek, ik ga je nooit vergeten en koester al onze mooie herrinneringen samen.

        Voor altijd in mijn hart. Dikke kus AJ



        Albert-Jan - Bemmel
        15 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Lieve Frederiek
        reactie 129   |   niet OK

        Vandaag hoorde ik dat je bent overleden. Onwerkelijk, hoe kan dat nou?

        Wij waren 100 jaar geleden vriendinnen, gingen samen naar de kabouters en speelden daarbuiten. En wat ik lees van de mensen die je in je leven bent tegen gekomen, ben je niets verandert.

        Je straalde, sprankelde en was de mooiste uitvoering van ‘spontaan’! Je wenste iedereen tot het vroege voorjaar Gelukkig Nieuwjaar! Als ik aan jou denk zie ik de sterretjes in je ogen, hoor ik je schaterlach en denk aan de liters smurfensnot die wij stiekem maakten in de badkamer.

        Het kan niet anders dan dat jij veel mensen hebt geraakt en geïnspireerd in je veel te korte leven.
        Ik wens iedereen die jou moet missen veel liefde en warmte.

        Dikke kus,

        Annemie Grobbink

        Annemie - Amsterdam
        3 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Mijn speech aan u: Frederiek
        reactie 128   |   niet OK

        Mijn speech aan u Frederiek, zoals ik u had beloofd. Toen u nog in leven was, spraken wij elkaar op LinkedIn.

        Op LinkedIn vroeg ik, hoe het u verging. Daar gaf u mij aan dat u helaas stervende was.

        Ik vond dit erg vervelend, omdat wij altijd goede gesprekken hadden en goed met elkaar overweg konden.

        Ik vroeg daarom: '' als ik nog iets voor u kan betekenen, laat mij dat dan weten, want dat doe ik graag voor u''.

        Frederiek antwoordde daarop: '' Ik zou het heel fijn vinden als jij op mij proost tijdens jouw diploma-uitreiking of propedeuse-uitreiking''


        IK GING AKKOORD!

        Dennis - Amersfoort
        8 oktober 2019

        Deel deze pagina:

      • reactie 127
        Esther

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Esther - Bennekom

        1 mei 2019

      • One of the best teachers I ever met
        reactie 126   |   niet OK
        Thank you Mrs Frederiek, you have shaped me to become a better student and person. I am so sure you did that to so many students at Saxion and every single one will be forever grateful, like I am.
        My condolences to your family and friends.
        Thank you,
        Sarah

        Sarah - Castrop-Rauxel
        6 april 2019

        Deel deze pagina:

      • Lieve Frederiek
        reactie 125   |   niet OK
        Lieve Frederiek,
        Het heeft even geduurd voordat ik dit kon schrijven. Omdat ik niet durfde, omdat ik niet wist wat. Want wat moet ik zeggen........ Ik weet wel wat ik wil zeggen. Ik wil je bedanken dat ik je heb leren kennen. Ik wil je bedanken dat ik af en toe op je levenspad mocht meelopen. Ik wil je bedanken voor de mooie momenten. Ik wil je bedanken voor je mooie inzichten. Ik wil je bedanken voor wat je me geleerd hebt.ik wil je bedanken voor je openheid en je vertrouwen. Ik wil je bedanken voor wie je was, hier op aarde. Maar vooral voor wie je bent.
        Lieve Frederiek: BEDANKT met heel mijn hart.


        Liefs, Monique

        Monique - Barneveld
        19 maart 2019

        Deel deze pagina:

      • Lieve Frederiek
        reactie 124   |   niet OK
        Begonnen als buren, geëindigd als vriendinnen!
        Wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen en met de vriendschap die er is ontstaan!
        Wat gaan we jou ontzettend missen Frederiek!!




        Lisa - Barneveld
        14 maart 2019

        Deel deze pagina:

      • Kippenvel
        reactie 123   |   niet OK
        Erik,
        Kippenvel toen ik hoorde dat Frederiek was overleden wat een positieviteit straalde er altijd van jullie twee af.
        Ik ben de roomservice mw van de buddha.
        Wat een patiënt wij kregen een band en ze vond het heerlijk om ook over mij dingen te weten wat een interesse niet normaal soms kwam ik langs haar kamer en wisten we met 1 blik nu niet! en dat was goed dan liet ik ze met rust.
        Wat een heerlijk mens ze is altijd nog in gedachte bij me geweest heb ze ook eens op internet opgezocht wilde zo graag weten hoe het jullie ging.
        Nu weet ik het wat schrok ik maar ook zo mooi dat ik van mij 1ste nw een schrijven kreeg dat ze mij vernoemt heeft in een interview kippenvel over mij hele lijfwat heb ik toch een fijne baan gekozen bedankt Erik heel veel sterkte in deze moeilijke tijd
        Roomservice mw CWZ

        Thea - Nijmegen
        10 maart 2019

        Deel deze pagina:

      • Frederiek zag met haar hart - gesproken woorden bij het afscheid van Frederiek
        reactie 122   |   niet OK
        Lieve Erik,
        Lieve ouders van Frederiek,
        Lieve Jan Willem en Leontien, schoonzussen
        en andere familie en vrienden van Frederiek,

        Vriendschappen kennen zelden een echte begindatum. Meestal bloeien ze ongemerkt op. Maar mijn vriendschap met Frederiek had dat wel: een gemarkeerd begin. Tot dat moment waren we ‘gewone’ collega’s. Voor zover dat met Frederiek gewoon kon zijn.. daar kunnen al mijn collega’s van getuigen. Frederiek kon je eenvoudig niet missen: altijd stralend, altijd lief, altijd gevend, geïnteresseerd, betrokken en vol levenslust;
        Frederiek was een lichtdrager.

        Op 8 december 2014 stuurde ze me een mail. ‘Lotgenoten…’ was de titel van die mail. En hoe triest de aanleiding ook was, dit mailtje vormde het begin van een heel dierbare, unieke vriendschap. Een vriendschap die niet zozeer breed was, maar diep ging. Frederiek schreef me dat bij haar ook borstkanker was geconstateerd, nadat ze zelf een knobbeltje had ontdekt, toen ze mijn bericht hierover had gelezen. Haar eerste mail was vol ongeloof. Ze kon het woord kanker nog niet hardop uitspreken, schreef ze. Maar dat veranderde snel.

        Lieve Fre, we waren collega’s, maar door kanker werden we vriendinnen. En dat was een zegen.
        We deelden de intimiteit van samen ziek zijn,
        ik zal er iets over proberen te vertellen.

        2014, borstkanker dus. Ik kwam er nog relatief eenvoudig vanaf met operaties, jij onderging ook nog chemotherapie. En je maakte je zorgen om mij, want ik moest dat ook doen, vond je. Maar mijn artsen vonden van niet. Dus ik krabbelde op en jij werd eerst zieker. Je stuurde me een eerste foto met pruik, nam elke drie weken weer zo’n gifbeker, maar was intussen altijd alert op hoe het met mij ging. Typisch jij: zelf bezig met een chemische oorlogsvoering, en dan vragen of ik het wel redde. Je herstelde, maar ‘t was best pittig. Wat was je blij dat je weer haar kreeg:
        ‘Ik ben net een blank Moriaantje,’ schreef je me.

        En we maakten een afspraak. Wij zouden 180 worden. Opgeteld, bedoel ik, we waren niet gek.

        Het ging goed met ons.
        Nou ja, we hadden wel wat klachten, en gek genoeg ook nog soortgelijk, maar de kanker leken we achter slot en grendel te hebben. Jij had maagklachten, ik had maagklachten. We kochten allebei een pak Rennies en lachten om onze gewone-mensen-kwalen, om de herkenning, én we lachten om onze angst.
        Wíj zouden immers 180 worden!
        Geen dag minder. Een ferme deal.
        Maar bij jou, lieve Fre, bleek de angst gegrond. Het géén gewone-mensen-kwaal. Het was slokdarmkanker.
        Wat een afschuwelijk zwarte dag was dat.

        Vlak voor Kerst in 2016 de eerste operatie in Nijmegen, het begin van wat een ware lijdensweg zou worden. Ik gaf je een bedeltje mee, met geloof, hoop en liefde –
        een klein gebaar, maar het was precies alles wat ik je zo gunde. En dan stuurde je mij een foto van hoe dat je vergezelde.
        Ik zocht je op in Nijmegen, en nam een kaarsenhouder voor je mee, met goudvlokken erin. Symbolisch – vond ik - voor de waarde van onze vriendschap en vooral voor jou: een lichtdrager.
        Ik kocht hem ook voor in ons huis. Zo werden die twee kaarsen ‘onze’ kaars. Je was er zo ontzettend blij mee, zo dankbaar voor! Erik moest ‘m meenemen, want stel je voor dat ie kapot zou vallen op de ziekenhuisvloer. En ’s avonds stuurde hij me een foto van een brandende kaars in Barneveld. Vandaag mocht ik juist deze
        lichtdrager ontsteken voor jou.

        Er waren geen uitzaaiingen, en je herstelde uiteindelijk opnieuw, maar mens, wat was het zwaar, en wat heb je daarvoor onmenselijk hard moeten werken!
        ‘Maar hé,’ zei je dan – altijd lachend -,
        ‘we zouden 180 worden, toch!'
        Op een dag schreef je me dat je me een cadeau wilde geven, om me te bedanken. Je had bij een glaskunstenaar een beeld voor me laten maken, dat onze vriendschap voor jou symboliseerde. Dat beeld heb ik meegenomen: het zegt meer dan al mijn woorden. Frederiek zag met haar hart.

        In september 2017 werd ik opnieuw ziek. Wat jij zo voor mij vreesde toen ik in 2014 geen chemo kreeg, werd waar. Uitzaaiingen. Maar bij alles wat volgde was jij er voor mij. Waren jullie er voor mij. Altijd. Nooit niet eens niet. Bloemen, kaarten, onze kaars, cadeautjes, taart voor de kinderen tijdens de chemo, nog meer taart voor de kinderen bij de laatste bestralingen, en talloze appjes. Lieve Fre, ik kan nooit precies verwoorden, wat jouw steun voor mij en ook voor Rogier heeft betekend. Het was goud waard, het was van levensbelang.
        ‘Heb elkaar lief’ is een opdracht aan ons allemaal,
        maar jij bracht dat als geen ander in de praktijk.
        Je kón niet anders.
        Je gaf niet alleen van wat je had,
        maar je gaf vooral van wie je was.

        Ik herstelde en we konden misschien
        tóch weer 180 worden.

        Op 23 januari belde je me. ‘Annemieke, ik heb heel slecht nieuws..’ En, zei je voor het eerst in die ruim vier jaar vriendschap: ‘Ik ga onze 180 niet halen.’ En daarom droeg je me op, en ik citeer je appje: ‘Ieder levensjaar van jou telt nu dubbel, want ik leef met je mee en samen 180. Voor altijd in jouw hart!! (Hartje)’

        Gisteren rekende ik uit dat ik nu 89,5 moet worden om jouw opdracht waar te maken. Maar net als Frederiek, besef ik maar al te goed: je moet je dagen niet tellen, je moet ze vieren.

        Als je naam begint met ‘vrede’ dan houdt dat een belofte in. Jouw naam: Frederiek betekent vrederijk. Wat heb je die belofte bijzonder mooi ingelost:
        waar jij kwam was het eenvoudig goed, om wie je was.

        Het tweede deel van je naam, Riek, zoals je familie je noemt, is gevormd uit de letters van jouw Erik.
        Ik zag dat ineens toen ik met hem appte, de maandagavond dat je vorige week thuis kwam uit het ziekenhuis. Hoe mooi! Zelden zo’n elkaar versterkende, wederkerige, overweldigende liefde gezien.

        ‘Ik ook van jou’ waren je allerlaatste woorden voor mij, vandaag precies een week geleden;
        liever, vrederijker, Frederieker kan het niet.

        Lieve Fre, vrede, liefde en licht vormen je legaat,
        en onze vriendschap kent geen einde.


        Ik hou van jou.
        Annemieke

        Annemieke - Epse
        6 maart 2019

        Deel deze pagina:

      • reactie 121
        Linde

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Linde - Oldenzaal

        5 maart 2019

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.