Jannie is geboren in Utrecht in de Pelikaanstraat in zoals ze zelf altijd zei het rampjaar.
Twintig jaar later besloot ze te trouwen en ging in Duiven wonen , waar ze 2 kinderen kreeg.
Ze werkte bij de Makro in Duiven en als jonge moeder speelde ze in de handbalcompetitie.
Ze vertelde mij wel eens over bepaalde verfijnde handbaltechnieken in dames handbal :
Ze zei : Met een hand kun je de BH-band van een lastige tegenspeelster losmaken. Daarbij raakt zij uit balans en kan geen goede tegenstand meer bieden. Onder andere door deze tactiek werd zij in 1988 kampioen.
Het handballen leverde haar later ook een zwakke enkel op, die op een gegeven moment zodanig ontstoken was , dat ze in het ziekenhuis opgenomen werd. Omdat het kraakbeen weggevreten was werd haar enkel vastgezet. Ze sprak altijd over haar houten been, en kinderen keken vaak geschokt als ze dit zei en checkten dan ook altijd of ze niet ook een haak aan haar arm had.
Na vele jaren verzeilde zij in Borne en werkte daar bij de Makro in Hengelo.
Na haar scheiding in 1995, had ze haar eigen flatje in Borne maar besloot in 1997 om weer terug naar Utrecht te gaan. Ze liet zich overplaatsen naar Makro Nieuwegein en ging inwonen bij haar zus Joke.
Als mensen haar later vroegen : Heb jij altijd in Utrecht gewoond? Dan zei Jannie : “Nee, ik heb gezworven en heb een rondje gemaakt!”.
Om het verhaal helemaal rond te maken, leerde ik haar kennen eind 1998 in cafe de ‘Luie Lackei” gerund door haar zus Joke en zwager.
Ik raakte met haar aan de praat en op een keer werden we beiden uitgenodigd voor een etentje bij de Griek. Ik zorgde dat ik naast haar zat en ze vertelde mij over het grote assortiment van lekkere dingen bij de Makro. Toen dronk ze nog geen ouzo en gaf mij haar glaasje ouzo. Door dit mooie gebaar en haar interessante verhalen sloeg er een vonk over en was ik plotsklaps verliefd.
Ze vertelde mij dat ze gek op vis was, en ik nodigde haar uit voor een etentje in een visrestaurant. Bescheiden als ze was nam ze geen voorafje, maar ik bestelde een half dozijn oesters. Ze had nog nooit oesters gegeten en ik vroeg of ze er eentje wilde proberen. Ja zei ze, en slurpte een oester naar binnen en zei : “Dat smaakt best lekker !”. En Voor dat ik het wist, was ik de helft van de oesters meteen kwijt.
Later op een bedrijfsfeestje liep er een oesterman rond met een emmer oesters op zijn zij. Omdat niet iedereen oesters durft te eten had die man het niet zo druk. Jannie had dat door en riep die man regelmatig naar onze tafel.
Ik denk dat we die avond een halve emmer oesters op hadden in plaats van een half dozijn.
Jannie speelde ook graag darts en speelde competitie met haar collega en vriendin Anita in “Het Kruikje” in het oude Jutfaas in Nieuwegein. Ook zijn we met het Kruikje op een world championschip in Utrecht geweest , wat uitgezonden werd door SBS6. We waren vaak in beeld op TV, maar dat was niet genoeg. Jannie en Anita wilden op de foto of film met allerlei darts coryfeeen zoals “The Flying Scotsman”, Gary Anderson, “Woolfie”, Martin Adams (Woolfie), “The Rocket”, Ronnie Baxter en Dartslegende Mister Glitter Bobby George. En ik moest overal achteraan sukkelen om het op de film vast te leggen.
Op een ander bedrijfsfeestje heeft Jannie nog tegen Barney gedart. Ik had toen verdorie geen filmcamera bij me. Ik zag wel de zweetdruppels op het voorhoofd van Barney en hij had het psychologisch moeilijk toen hij merkte dat Jannie écht kon darten. Hij gooide niet zo serieus en had maar nipt gewonnen.
We zijn ook vaak op vakantie geweest, vooral naar Jannie’s geliefde eiland Thassos. Vaak waren we er eind mei en vierde ik mijn verjaardag daar. Voor een van mijn verjaardagen had Jannie een cadeau geregeld. Ze had bij een griekse vriend een liter Tsipouro besteld, een soort sterke griekse jenever. Het bleek illegale huisgestookte Tsipouro te zijn en kreeg mijn cadeau in een liter fles Spa. Ik had de fles op onze tafel gezet in een restaurant. De vergissing was bijna gemaakt, toen iemand mij later vroeg om een glaasje water. Bijna had ik het longdrinkglas volgeschonken.
In 2016 werd bij Jannie de diagnose Alzheimer vastgesteld, die waarschijnlijk al jaren speelde. Omdat zij de variant Lewy-body had is haar geheugen en hersenfunctie nooit verdwenen. Wel had ze last van hallucinaties , waar werkelijkheid en fictie door elkaar speelden en werd haar mobiliteit en spraak minder. Ondanks deze ziekte hebben wij tot het eind nog goede gesprekken met elkaar gehad en vooral gelachen. We hebben doorgeleefd en het was knap hoe Jannie haar ziekte op haar eigen manier heeft getrotseerd.
Ze heeft tot vlak voor mijn operatie tot 10 Augustus thuis kunnen wonen en heeft maar 2 maanden in het door haar verfoeide verzorgingshuis hoeven te wonen. Toch had ze zich daar thuisgemaakt en was bekend om haar praatjes en grapjes en bleef ze genieten van muziek en clips uit de jaren 60-70. Toen Joke een andere bewoonster vroeg waarom de TV uit was en er geen muziek van 192tv was, zei ze