Dag Ome Koos, inderdaad bent u begonnen aan u laatste reis. Een vredige reis waar u aan toe was. Ik herinner u als een goede broer voor mij vader en u vrouw als een goede vriedin voor mijn moeder. Hopelijk kunnen jullie nu lekker bijkletsen. U en uw vrouw, mijn Tante Wil, werden 57 jaar geleden gevraagt om mijn peetoom en peet tante te worden voor de tweede kind van mijn ouders, ik dus en jullie zeiden; "ja". Ik ben u daar zeer dankbaar voor want u maakte bezondere dagen belangrijk voor mij zoals foto's maken voor mijn eerste communie en voor mijn trouwdag met mijn man, Mario.
Ik herinnering de grapjes rond het eten van 2 stukken gebak of de tijd rond Kerst dat u op de fiets onze kerstkaart in persoon overhandigde. En niet te vergeten dat u Mario en ik meeuit nam voor een pannekoek maaltijd na de crematie van mij moeder.
Mario en ik wensen u veel rust en we zullen een oogje in het zeil houden voor Wil, OK
Liefs, Anneke Wijkstra, uw petekind.

Beste Koos , een laatste groet vaarwel
Bep

Gecondoleerd en Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van Koos.
Wat een bijzondere man, met veel plezier heb ik al die jaren mogen luisteren naar zijn reisverhalen die hij vol passie op zo n bevlogen manier kon vertellen.
Om nooit te vergeten, hoe hij mij uitzwaaide bij het laatste afscheid. Dankje wel Koos

Na de kerkdienst samen een kopje koffie drinken in de ontmoetingsruimte van de Rafaëlkerk en hier herinneringen van vroeger ophalen.
Will en naaste familie leden, heel veel sterke met dit verlies.
Dorry en Richard Gadella

Koos kende ik als een fijne, hartelijke buurman. Hij was betrokken bij de buurt , de Tafelbergdreef, door jaarlijks een paar boomspiegels in deze straat van plantjes te voorzien en deze te verzorgen.
Dat deed ik ook en als we op vakantie gingen , zorgden we voor elkaars planten. De laatste jaren was dat afgelopen, vooral omdat de planten steeds verdwenen. Omstreeks kersttijd verzamelde ik voor Koos altijd de kerstpostzegels MET STEMPELS. Die deed ik in de brievenbus, waarna vaak een koffieafspraak volgde. Mijn bezoek aan de Perudreef ging niet door, omdat Koos ineens zieker werd. Het spijt me zeer dat ik hem daar niet meer gezien heb.
Ik wens Wil en zijn naasten heel veel sterkte toe!
Lia Akeroyd