Lieve Bob, beste familie,
Het is alweer enkele dagen geleden dat wij via livestream de afscheidsdienst van Mathy konden bijwonen. Ontroerend hoe jij Bob, op jouw eigen wijze , de woorden koos die Mathy in onze herinnering aan haar levend houden. “ Heengaan maar niet echt weg “
Ik heb zo veel mooie, fijne en gelukkige momenten aan haar te danken. Mijn allereerste herinnering aan haar gaat vele jaren terug.
Ze vertelde hoe zij getuige was van de ontvangst van een briefkaart gericht aan oom Max en tante Jans, waarop de aankondiging van mijn geboorte . Er was toen geen telefoon , maar de postbestelling gebeurde twee keer per dag. Mathy herinnerde zich dat tante Jans riep: ‘Max, je zus Alida heeft een kind gekregen,” dat was op 24 maart 1940.
In mijn herinnering aan begin vijftiger jaren was Mathy altijd een vrolijke noot tijdens logeerpartijtjes bij mijn ouders in Goor. Ik was toen omstreeks 9 jaar en Mathy 17, dus onze belangstellingsferen liepen toen niet parallel. Bijvoorbeeld, Mathy aardig verliefd op de zoon van de plaatselijke bakker in Goor, en ik nog weinig begrip voor haar liefdesperikelen.
Heel onwezenlijk is het haar opgewekte vrolijke stem voor de telefoon niet meer te kunnen horen . Op gezette tijden hadden we telefonisch contact.
Vaak klonk aan de andere kant van de lijn eerst Bobs karakteristieke stem: “van der Weerd” en even daarna “ik geef je Mathy verder.”
We praatten dan vaak minstens een half uur over wat ons bezig hield, van tuin tot hond en van storm in Groningen tot gezondheid en het ouder worden toe. Mathy omschreef dit in een mailtje aan mij als volgt “ En met de jaren word je ook langzamer. Dus dat schiet niet echt op….. “
Bezorgd was Mathy bijvoorbeeld als we in Groningen ingesneeuwd waren ( in het hoge noorden noemde ze het) ). We hebben fijne herinneringen aan het bezoek van Mathy en Bob op onze toenmalige woonboerderij in Tripscompagnie en aan ons bezoek aan hen op de dag van Dodenherdenking in Rhenen.
Ook onze foto-uitwisseling met bijhorende informatie waren fijne herinneringen over die bijzondere familie van der Beek. Ik herinner me dat Mathy vertelde hoe belangstellend haar kinderen waren naar foto’s en tekeningen i.v.m. de stamboom “van der Beek “ (Was het Lex in het bijzonder ? ) Een stimulans voor mij om in mijn fotobestand naar eventueel nog niet gestuurde foto’s uit de geschiedenis van de familie van der Beek te zoeken , voor jou Bob en kinderen,.
In gedachten zijn we bij je Bob en wensen jou en kinderen sterkte toe.
Barend Peuscher en Henriëtte Top
Sappemeer, 8 febr. 2022
peuschertop@gmail.com
