Verhalen

Lees het verhaal van Ronald en Myriam. Zijn zoon, haar tweelingbroer.

Memori heeft samen met de nabestaanden van Leon het verhaal rondom zijn overlijden opgetekend. Dit ervaringsverhaal kan anderen tot steun zijn. Op 23 september 2010 heeft Leon zelfdoding gepleegd. Hij is dan net 21 jaar. U leest hier het verhaal van zijn tweelingzus Myriam en zijn vader Ronald.

Voor Ronald en Myriam kwam de zelfdoding van Leon totaal onverwacht. Ze vertellen dat hij een bijzonder zachtaardige jongen was. Op vijfjarige leeftijd hebben Leon en Myriam hun moeder verloren, ook door zelfdoding. Zijn moeder heeft zich tot aan haar dood altijd over Leon ontfermd en hem beschermd. 'Leon maakte nooit ruzie en was er voor iedereen. Hij was geen vechter, hij was alleen maar lief. Hij vroeg geen aandacht voor zijn eigen zorgen.' De beste vrienden van Leonkomen nog steeds bij de familie thuis. 'Dit geeft ons veel steun. Deze onvoorwaardelijke vriendschap laat zich niet scheiden door de dood.'
'Het gevoel van liefde en begrip overheerst altijd. De liefde zal nooit vergaan.'
Myriam en Leon zijn altijd onafscheidelijk geweest. Ze zorgden voor elkaar. Beiden hadden de leeftijd om besluiten te nemen over hun opleiding en toekomst. Myriam: 'Dat ging mij makkelijker af. Leon bleef besluiteloos en wist het even niet. Dit gaf een deuk in zijn zelfvertrouwen en door zijn gevoelige aard ging dat gepaard met onzekerheden.'
Myriam heeft een enorm schuldgevoel: 'Wij zorgden voor elkaar. Ik had in deze periode beter voor hem moeten zorgen.' Niets kan haar van dat gevoel afbrengen. 'Ik was bezig om te kijken of het haalbaar was om met Leon samen te gaan wonen. Ik heb hem dat niet meer kunnen vragen. De laatste keer dat ik hem gezien heb, was toen ik een klein kruisje liet tatoeëren. Dit als symbool voor hetgeen we meegemaakt hadden met onze moeder. Leon moest mij toen doorlopend geruststellen: "Zat het kruisje wel op de juiste plek?" Ik kon en kan hem helemaal niet missen. Het verlies voelt onbeschrijflijk, een tweelingbroer is zo dichtbij. Mensen die zeggen dat het wel weer goed komt, die begrijpen niet hoe dit voelt.'

Een sigaar en een glaasje Marakesh

Vader Ronald is christen. Hij put troost uit zijn geloof. Hij gaat niet naar de kerk: 'Buiten is de kerk, in de natuur… een hele grote prachtige kerk. Elke dag is als een geschenk. Wat je overkomt, moet je accepteren.' In het gesprek komt de zachtheid en liefde van Leonvoor zijn omgeving steeds terug. 'Ik had graag nog veel dingen samen met mijn zoon gedaan, samen ontdekt. Een keertje samen uitgaan is er bijvoorbeeld niet van gekomen.'

Ronald vertelt over een bijzondere herinnering: 'Leon kwam eens thuis met een doosje sigaren en een fles Marakesh. "Pap, dit is lekker, een sigaar samen met een glaasje Marakesh."
Samen hebben we
daarvan genoten.
Tijdens de uitvaart-
dienst hebben wij
allemaal iets gezegd
bij het begin van de
dienst. Maar ik ben
niet zo'n prater. Ik heb
een sigaar opgestoken
en deze in een speciale
asbak op de kist van
Leon gelegd. De pas-
toor stond hier
helemaal achter en
kwam zelfs de asbak
brengen.

Ik ben de enige geweest die tijdens een uitvaartdienst een sigaar in de kerk heeft opgestoken!'

Myriam en Ronald zijn samen naar de plaats gegaan waar het gebeurd is: 'Onbegrijpelijk, op klaarlichte dag!' Andere mensen, ook jongeren, hebben het zien gebeuren. 'Het was niets voor Leon om daar niet over na te denken. Wat veel pijn heeft gedaan, is dat veel mensen op het krantenbericht harde oordelen en reacties hebben gegeven via internet. Terwijl bijna niemand van de omstanders naar hem is toegegaan om te kijken of er nog hulp geboden kon worden. Slechts één man is direct naar Leon gegaan, we zijn hem nog steeds dankbaar. Wij hebben veel emoties doorlopen, maar het gevoel van liefde en begrip overheerst altijd. "De liefde zal nooit vergaan."' (uit bijbeltekst: 1 Korintiërs 13)

Persoonlijke reactie

Ronald en Myriam: 'Gek genoeg missen wij Leon het meest op momenten van uitersten. Als we plezier of juist veel verdriet hebben. In beide gevallen had hij er gewoon bij moeten zijn. Hij blijft voortleven in ons hart, zo staat dat ook op Memori. De reacties op de gedenkplaats zijn van grote steun geweest. Veel reacties waren persoonlijk en dat helpt. "Vriend je was altijd te laat maar dit kwam te vroeg", is een mooi voorbeeld. Het is ook fijn dat je je

'Vriend je was altijd te laat maar dit kwam te vroeg'
eigen momenten kunt uitkiezen om de reacties en herinneringen te lezen. Wij hopen nu met ons verhaal andere mensen ook te helpen.'

Op verzoek van de nabestaanden zijn de namen veranderd
Hulp nodig? 113
Het officiële condoleanceregister van Nederland

Herinneren is een vorm van ontmoeten…