wat is het fijn en ook ongelofelijk moeilijk om (overlijdens annonces en) bedankkaartjes te schrijven aan mensen die hebben gedacht aan het overlijden van mam, mijn schoonmama. Bijzonder dat ik het mocht doen en heb het met beide handen aangegrepen. Nu is het echt pap, mam komt nooit meer terug. Ze weet bijvoorbeeld nog wel dat Annemarijn een havo/vwo advies heeft gekregen maar niet dat ze haar CITO zo goed heeft gemaakt dat ze nu naar het atheneum kan. Ze hoopte er op. Op de avond dat mam is overleden zijn er pups geboren bij Irene, vriendin en collega. Allemaal reutjes en onverwachts nog een teefje, niet gezien op de echo. Een echt vechtertje. Zo mooi hoe Irene hier over kan praten: er is meer pap, veel meer. Ik mis heel veel mensen om me heen, overleden of niet, maar ik voel me sterk. Gesterkt door vrienden en vriendinnen om me (ons) heen. Het is heel erg fijn om bewust afscheid te mogen nemen van een dierbare. Ben blij dat ik nog steeds je stem kan horen. Zoen.
