Ik heb je leren kennen tijdens de gezellige spelletjesavonden met Suzet en anderen als een fanatieke speler en een hele lieve, vrolijke jongen. Ik heb er geen woorden voor. Ik wil jouw familie, vrienden en Suzet sterkte wensen in deze moeilijke tijd.

Het was de eerste keer, zei je achteraf, dat je voor een zaal sprak, buiten de bescheiden presentaties op de universiteit. Met je grote sympathie stal je de show. Je hebt velen geinspireerd en aan je gebonden.
Het was je laatste dag. Ik heb je mogen ontmoeten, met je gesproken en gegeten. Dat deze eerste ontmoeting ook de laatste was, bezorgt me diepe treurnis.
Rust zacht, daar boven.

Zo ambitieus, en zoveel toekomst mogelijkheden. Aaron is veel te vroeg gegaan. Ik heb hem leren kennen in Houten. Toen we bijne wekelijks nog uit gingen. Hij was zeker geen stereotype. Een van de weinigen die zichzelf was en durfde te zijn. Bijvoorbeeld in de kroeg, zijn MP3 speler op met kinderen voor kinderen omdat hij de muziek in de kroeg niks vond. Gesprekken waarin hij veel feiten wist te vertellen alsof hij bij de Quest werkte.

Daarna hebben we samen nog een bedrijf gehad. Hier heb ik zeer veel van hem geleerd. En weet ik zeker dat ik deze kennis in de toekomst nog eens ga toepassen.

Aaron, rust in vrede! En wie weet gaan we nog wat merken van je opkomst tegen de vingerafdruk!

Beste Aaron,

De afgelopen dagen heb ik, samen met een paar andere buren, vol spanning en hoop gewacht op een bericht over wat met je gebeurd is. Het nieuws dat je overleden bent komt als een grote schok, temeer daar we afgelopen week nog een paar keer een praatje gemaakt hebben. Mijn kat zat in de deuropening en begon te grommen toen je langsliep. Je moest lachen en grapte dat hij het huis goed bewaakte. We kenden elkaar niet goed, maar maakten altijd een praatje in de gang en in de lift. Ik vind het moeilijk om te beseffen dat we elkaar niet meer tegen zullen komen.

Ik wil je familie en iedereen die om je geeft veel sterkte wensen met dit grote en moeilijk te bevatten verlies. Rust zacht.

Beste familie,

Met ongeloof las ik het bericht van Barbara. Zo jong en midden in het leven staand, en dan ineens weggerukt worden. Er zijn geen woorden voor om de onmacht die je voelt weer te geven.

Ik wens jullie alle kracht en sterkte om het verlies te dragen en de draad van het leven te blijven volgen.

Via deze weg wil ik de familie heel veel sterkte toewensen bij dit wel zeer voortijdige verlies. Misschien helpt het te bedenken dat de herinnering voortleeft. Niemand kan verhinderen dat we Aaron blijvend in verband brengen met zijn - zeer terechte - strijd tegen de ongewenste inmenging van de overheid in ons leven.

Sommige mensen maken van een frustratie een onderneming. Aaron viel op door een actie te voeren voor iets waar hij voor stond en velen met hem. Ik heb hem niet persoonlijk mogen ontmoeten, enkel op internet zijn open manier van communiceren gevolgd. Waar anderen in de valkuil trappen erg fel te worden, bleef Aaron op een leuke manier over zijn strijd vertellen.
Het doet mij vast niet zo veel verdriet als de mensen om je heen maar duidelijk is dat velen met mij je zullen missen.

Zo onthutst als ik was toen ik plots mijn vingerafdruk moest gegev, zo zat ik te juichen voor mijn TV toen ik van je actie hoorde. Ik kende je niet, maar je was direkt een man naar mijn hart. Wat ontzettend jammer dat wij het nu zonder jou moeten doen. Op mijn hart heb je jouw indruk achtergelaten.

Dit soort registers teken ik eigenlijk nooit. Maar voor Aaron maak ik een uitzondering. Hij was mijn held. Hij stond op, waar verder iedereen bleef zitten. Ik had en ik heb ongelooflijk veel respect voor hem. Zijn familie mag verschrikkelijk trots op hem zijn.
Ik hoop dat, al was het maar om Aarons nagedachtenis te eren, er meer mensen opstaan die zijn strijd voortzetten, die ook hun eigen veilige positie in Nederland op het spel durven zetten voor zoiets belangrijks als dit.

Ik heb er geen woorden voor. Sterkte vrienden en familie.