Nooit gekent, maar toch bedroeft.
Ik leef sinds 1985 met een groot schilderij van AB Jongmans in mijn huis. Hij is dus nog steeds mijn huisgenoot.
Gecondoleerd.
R.B.

Een heel dierbaar mens is herinnering geworden. In zijn leven een energiebron die stimuleerde met een dusdanige directheid, recht op de mens af, recht op de waarneming en recht op de materie af.
Vanuit zijn ziel en zijn tenen met een fantastische theatrale stemverheffing en een lichaamstaal waar je niet omheen kon. Je werd meegezogen in zijn alles. Zijn geweldige twinkelende ogen. Wat een herinneringen aan Ab Jongmans. Als leerling heb ik genoten van hem ! Wat een voorrecht om Ab als leraar, adviseur en meekijker naast je te hebben. Wij zijn vrienden geworden en hij is in Frankrijk komen werken en samen hebben wij het landschap waargenomen, beschreven, gestreeld en weergegeven op grote formaten.Om nooit meer te vergeten.........
Door Ab ben Ik zoveel completer geworden: hij heeft mij leren zien, echt leren kijken en leren \'vertalen\' om tot een persoonlijke weergave van de wereld om ons heen te komen.
Ik geniet het voorrecht dat ik dat alles door hem nog steeds aan anderen kan overdragen. Willem
voor altijd een dierbare herinnering

Voor de geboorte van onze tweede zoon, Willem, kochten wij op een overzichtstentoonstellilng in Paramaribo een schilderij van Ab, Surinaams bos in tinten blauw/zwart met lichtinval. Een half jaar voor wij in 1969 Suriname verlieten kwam hij het brengen. Het was wel erg groot, maar opgeruimd constateerde hij dat het schilderij het juiste formaat had voor de te maken kist om de rest van onze spullen terug te verschepen naar Nederland. Bij iedere verhuizing was de eerste vraag: waar kan Ab hangen? Het is nog steeds de blikvanger in huis, en iedereen nieuw in de huiskamer staat gefascineerd te kijken. Bij een tentoonstelling in kasteel Groenesteijn zagen wij zijn kamerschermen (ook al in Suriname waren we er weg van, maar ja waar laat je dat in Holland?) maar nu met Hollandse zeegezichten. Met een zucht van verliefdheid verlieten wij het kasteel na hem gedag te hebben gezegd. Hem nooit meer zien en gelukkig weten dat zoveel mensen van zijn kunst houden - ach, later kom ik hem weer tegen en zal weer zeggen: wat waren wij blij en zijn wij nog met jouw liefdevolle blik naar het Surinaamse landschap, naar de Hollandse zee. Bedankt, ook namens mijn echtgenoot Geert Koefoed

Liefdevolle herinneringen aan Ab\'s lessen aan de academie en de manier waarop hij wist te genieten. Die herinnering blijft

Ab ,,, namens alle vrienden van je hier , ben en blijf jij een groot mens in onze gedachte !
Jouw bijdrage aan onze kunst speciaal in Jarabacoa , is diep gewortelt , jij blijft altijd een vriend.
Garry Kooy.

Ab is inderdaad een van mijn belangrijkste docenten geweest op de Academie in Tilburg, en heeft nog op mijn expositie vorig jaar weer heerlijk kunnen oreren over het beeld, het leven en zijn inzichten.
Mijn vader Jan, een vriend en collega van Ab vertelde mij al op jonge leeftijd de waarde van deze bijzondere man.
Zonder Ab was mijn (kunst) leven anders geweest. Obrigado.

Gecondoleerd .Van Jarabacoa stuur ik mijn diepste medeleven voor het verlies van Ab Jongmans, Wij wensen jullie veel sterkte met het grote verlies.

Toen ik leraar was op de St Paulusschool in Paramaribo bezocht ik altijd Abs tentoonstellingen met mijn leerlingen.
Ik zal nooit vergeten hoe Ab mij en de leerlingen dan ontving en de indruk die zijn werk op de leerlingen maakte.
Zijn luidruchtige commentaar bij zijn eigen werk (bijvoorbeeld bij een haast onmerkbare overgang van land en zee): \"Ja, dat kan ik goed!\" - Hoe vaak heb ik dat niet kunnen vertellen: een kunstenaar die het recht heeft (en neemt) van zichzelf te kunnen zeggen dat wat hij doet ECHT goed is.

Ik ken Ab als begenadigd kunstenaar. Ik heb een zeer goede herinnering aan hem, toen hij geëxposeerd heeft bij Achter de Zuilen. Gemeentehuis Bloemendaal. We hebben daar toen zeer goede gesprekken gehad over Kunst en over Het Leven. Hij heeft toen een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Ik wens de familie veel sterkte met dit enorme verlies. Namens het Comité Tentoonstelling Bloemendaal, J.H. Heerkens Thijssen

aan de familie van Ab:
Ik kende Ab eigenlijk via mijn moeder Hildegard van wie hij een jeugdvriend was toen ze beiden in Alkmaar woonden
Ik vond hem altijd een fenomeen: een boom van een man met een nog groter hart, de energie van een speelse jonge hond en een verschrikkelijke flirt.
Ik heb malle en dierbare herinneringen aan hem en vooral aan zijn vriendschap met mijn moeder.
Het ga jullie goed.