Lieve Ab,
Zaterdag krijg ik bericht van je, dat we nog meer moesten lachen.
Maandag het bericht van Diny.............................
Ik ben verdoofd en in paniek, dit kan niet waar zijn.
Helaas is het realiteit.
In ons dagboek heb ik je ruim 40 jaar mogen kennen, waarvan ruim 30 jaar samen gewerkt.
Pagina's met huilen van het lachen en een enkele van verdriet.
Een zin, een woord, of alleen een blik, wat hebben we een lol gehad.
Ons dagboek had nog voldoende lege pagina's, maar zal het nu met een zwarte rand moeten sluiten.
Zoals Toon Hermans zo mooi verwoord:
Je hebt iemand nodig stil en oprecht
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht
pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient
dan pas kun je zeggen, ik heb een vriend.
Sinds je met pensioen bent was je wat meer uit het oog, maar er ging geen week voorbij of je naam viel of we hadden contact.
Ik hoop dat ik de komende tijd nog veel aan onze mooie momenten kan gaan denken, nu lukt dat even niet.
Ik ga je missen vriend, de herinnering blijft.
Heel veel sterkte,
Diny met het verlies van jouw Ab.
Björn, Stephan en Ammy met het verlies van hun vader/schoonvader.
Semmy die een fantastische opa zal moeten missen.