Al weer ruim twee jaar pap, dat je niet meer in ons midden bent.
De scherpe kantjes zijn er nu een beetje af, maar het gemis blijft.....
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
Ik zou zo heel graag willen weten hoe het daarboven met je gaat..
Het is in de afgelopen twee jaar bij de familie Jetten alleen maar ziekte en verdriet.
Ook Ome henk heeft hetzelfde lot moeten ondergaan als jou, ben benieuwd of jullie elkaar boven al zijn tegengekomen.
Ik vind het vervelend om het te moeten zeggen, maar ook Ome Lam zal jullie spoedig vergezellen....
En alle twee zijn ze ook getroffen door die rotziekte.
Gelukkig ook een positief bericht, tante nellie van ome Gerard is de dans ontsprongen, haar is gelukkig veel ellende bespaard en kon goed geholpen worden!
Mama en tante Annie hebben heel veel steun aan elkaar, ze zitten nu in hetzelfde schuitje. Ze zoeken elkaar op en gaan een paar keer per week lekker samen wandelen.
Ook Peter is gesetteld, hij heeft samen met Marisa een huis gekocht in Wijchen. Ook daar werd je erg gemist, het was zo fijn geweest dat je samen met Peter in het huis had kunnen klussen, maar helaas....op zulke momenten doet het extra pijn dat je dit niet meer mee hebt mogen maken.
En met mij.......ach wat zal ik zeggen, Met ups en downs ga ik door met mijn leven en trek veel met mama op.
Lieve pap, altijd in mijn gedachten ben je er op een of andere manier toch nog altijd bij en zal ik nooit vergeten hoeveel je voor mij hebt gedaan en klaar hebt gestaan.
