Herinneren is een vorm van ontmoeten…

19 juli 2008, de laatste dag bij ons. Op deze dag moesten wij voorgoed afscheid van je nemen. Ooh wat deed het pijn, niet alleen bij ons maar ook bij de vele mensen die jouw begrafenis bijwoonden. Toen jij in je graf werd gelegd regende het piǰpestelen, en even later brak de zon door met één straal op het graf. Dat was zo mooi om te zien. Het was net of je opgehaald werd! Voor altijd weg bij ons. Vreselijk!!
19 juli 2025, 17 jaar zonder jou. Vreselijk! Er is veel gebeurd deze 17 jaar. 'K zou zo nog een hele tijd door kunnen typen. Het mooiste moment is dat er een tweeling bij A is geboren en het gekke is dat ik veel van jou in hen terug zie. Daar word ik zo blij van. Het verzacht ons leed iets. Ook door hen word jij niet vergeten. Jij mag nooit vergeten worden. Jij mag nooit vergeten worden.
Wij houden van je en dat zal nooit veranderen! Onthoud fat goed!
Doeg doeg lieve lieve Afira!! 😘😘😘😘😘

17 jaar in ons midden geweest, wat hebben we van je genoten, zo trots op jullie drie. Toen werd het 13 juli 2008 en sloeg het noodlot toe. Nu missen we jou 17 jaar, onvoorstelbaar. De stoom kan nog uit mijn oren komen zo woest maar zo onmachtig. We proberen iets van het leven te maken maar het is niet makkelijk. Meisje we missen je zo! 😭😭
Doeg doeg lieverd. 😍🤩😘😘😘😘😘

Zoveel jaar geleden alweer, en toch komt je nog met regelmaat in onze gedachten.
Destijds waren we op vakantie op Texel.
Ook al kennen we je niet persoonlijk, nog steeds bezoeken we even de gedenkplek als we weer op Texel zijn.

Heb in gedachten stil gestaan bij jou Afira op Texel….de pijn , het verdriet…
Iedereen nog steeds veel sterkte….Renz