Lieve 'tante' Aimée,
Toen ik heel jong was, kwamen wij met ons gezin in Delft wonen op de van der Veensingel 7. Jij en ´oom' Wim (het was beleefd om de volwassenen om ons heen 'oom of 'tante te noemen) kwamen op nummer 5 naast ons wonen. Wat klikte het goed tussen tussen jullie en mijn ouders! Jullie zijn ook heel wat jaren in het buitenland geweest en Vincent en Peter-Paul werden geboren. Naast de jaren dat jullie veel weg waren, waren jullie ook heel lang onze buren. Ik zie jou nog zitten aan de keukentafel; koffiedrinkend met mijn moeder en later ook met mij erbij. Wat kon je hard lachen! Wat was het gezellig en wat was je eigen! Toen mijn zusje haar kaak brak, bracht jij mijn moeder en haar naar het ziekenhuis. Mijn andere zus en ik gingen met jou een jas kopen in het winkelcentrum in Rijswijk. En.. ik mocht mee naar je school buiten schooltijd en kreeg van jou o.a. rekenboekjes van school. Ik speelde graag 'schooltje' en wilde juf worden, wat ook gebeurd is.
Oom Wim vond ik een hartelijke, lieve man. Hij droeg soms een sjaaltje om zijn hals. Jij noemde dat een 'lefgozersjaaltje'. Ik ben dat nooit meer vergeten. Ik ben nu 54 en binnen mijn gezin is het lefgozersjaaltje ook verbasterd tot een lefgozer tasje. Zo leuk!
Toen ik opgroeide en het huis uit ging, zag ik je soms nog bij mijn ouders (en nog een keer bij jou en Vincent thuis). Jij reed de vrienden die zijn nog in Delft hadden naar hen toe, want autorijden deed je graag. Jullie zongen ook samen liedjes wanneer mijn ouders feest hadden. Ook al toen jullie in Parijs woonden, was jij meestal degene die reed. Ik ben heb nog een paar dagen bij jullie gelogeerd in Parijs met een vriendin toen ik op de PA zat (nu Pabo). We spijbelden en konden met een leraar meerijden naar Parijs. We waren zo welkom! Je verwende ons met grote stukken heerlijke kaas!!!.
Lieve Aimée, er komen steeds weer nieuwe herinneringen naar boven.
Je warme persoonlijkheid, je oprechte belangstelling, het wijnvlekje op je pols, je lach, je stem, ik herinner me het allemaal.
Wat heerlijk dat ik je mocht leren kennen. En ook René (de blonde reus) en onze kinderen hebben zo hun fijne herinneringen aan jou!
Dank je wel lieve Aimée, voor jou. Ik zie steeds maar hoe oom Wim je opgehaald heeft.
Ik stuur een digitale knuffel naar Vincent, Peter-Paul en naar Désirée, Leonoor en Benjamin.
Dood is een raar woord. Ik lees verhalen over je, herinneringen, ik voel het: jij leeft!
Heel veel liefs, ook namens mijn kinderen en René,
Hanneke