Ik kon altijd zo goed met je lachen. We hadden de langste gesprekken, soms heel diepgaand maar vaak ook over de meest nutteloze dingen. Dat vond ik juist zo leuk aan je. We hebben zoveel lol samen gehad.

Je bent gepassioneerd in alles wat je doet, dat heb ik altijd aan je bewonderd. En zo ontzettend trots op de kids, je glundert helemaal als je het over ze hebt.

Het was zo oneerlijk de afgelopen twee jaar, met Corona en toen nog eens die rotziekte. We vonden je altijd zo sterk en dat bewonderen we ook aan je.

Je laat een gat achter wat niet te vullen is.

We gaan je enorm missen.

Lieve Lex, lieve vriend als ik aan jou denk krijg ik altijd een glimlach.. jij weirdo, droogkloot, goede vriend, trotse vader! En een echte lieverd voor ieder die in jou dicht bij je hart ligt. Wat hebben we gelachen. Ik heb altijd zo'n respect gehad (nog steeds) voor jou, je meiden en Mirjam. Van diepgaande gesprekken, naar de sterren kijken in de nacht op de camping tot achterlijke maffe watergevechten en melodieën blazen op bierflesjes. Jouw grote glimlach en altijd dikke knuffel bij iedere ontmoeting, die ga ik zo ontzettend missen.. Je droge reacties en nuchtere blik (nouja nuchter.. Oké niet altijd haha). Je hebt altijd zoveel betekend voor bram (en voor mij) en hij voor jou, de herrinneringen van jullie zijn goud. Ik luister nog graag naar jullie avonturen en herinneringen. Ik wou dat we meer hadden kunnen doen voor je, helaas konden wij je hier niet bij helpen :-( Ik had je zo veel meer gegund lieve Lex, het leven is zo oneerlijk :( ik mis je