Volledig geschokt en ontdaan was ik gisteren toen ik las dat je hier niet meer bent. Ondanks dat we de laatste jaren elkaar niet hebben gezien was de connectie en band van de tbk studietijd in Utrecht er altijd. Ambiteus als we waren vonden we elkaar heel makkelijk in mooie en leuke samenwerking. Een jaar of twee geleden hadden we bijna weer afgesproken maar het is er niet van gekomen. Dit contact is ons laatste geweest. Man wat onvoorstelbaar jammer dat de wereld jou moet missen. Wat zal je passie, avontuur en kracht gemist worden. Het blijkt weer dat niets vanzelfsprekend is in onze levens. @Mirjam wat een verlies voor jou en de kinderen, mijn gedachten zijn bij jullie.

We had our arguments, we had our moments of epiphany, we managed to convince people, we managed to argue with people, we managed to have fun. I talked to Andres in basic Dutch and he talked to me in basic Greek. So at the end of the day we had a good relationship and collaboration where I learned a lot from him, in the quest to become awesome as part of a Team of Teams as he alwaysused to say. He was a great teacher and coach, there with me in the beginning. Andres as The Most Applicable Person to get the job done, coupled with me, the Least Applicable Person.

Ik ben al een paar dagen uit mijn doen van dit bericht, al wist ik van zijn gezondheidsissues.... Ik stond zeker niet dicht bij Andres, maar heb hem een paar keer meegemaakt als een begenadigd spreker, trainer en verbinder. Het is echt heel naar, vooral voor zijn gezin en familie, maar ook voor ons als professionals, dat Andres het zo jong heeft moeten laten.... Ik leef mee met vooral zijn gezin en ouders, maar ook zijn professionele vrienden.
Knuf Paulien

Ik heb het genoegen gehad om 2 jaar met Andres te mogen samenwerken. Hij was prettig en kundig.
John Coumans

Tijdens de uitvaart van Andres werden we uitgenodigd om Andres in een woord te beschrijven. Er waren al zoveel mooie woorden over Andres gezegd dat we er op dat moment niets aan konden toevoegen. Later hebben we nog lang nagedacht en gepraat over welke woord of woorden wij bij Andres vonden passen.

Marco dacht meteen aan het anagram ‘anders’, want voor Andres kon altijd alles anders en beter. Of het nou ging om een deurbel, een doucheputje of de plaats van de trap in het nieuwe huis, Andres had de stellige overtuiging dat alles wat je gepresenteerd krijgt de easy way out is voor de ander en als je er wat tijd aan besteedt kan het altijd beter.

Toen Marco dat vertelde legde ik de link met de manier waarop Andres is omgegaan met zijn eindigheid en afscheid van deze wereld. Toen hij besefte dat zijn einde onvermijdelijk was is hij gaan onderzoeken wat dat inhoudt. Hoewel hij zich erbij neer moest leggen dat hij over niet al te lange tijd zou gaan kon hij wel invloed hebben op hoe hij daar mee om zou gaan. Hij heeft veel boeken gelezen en podcasts, interviews en documentaires bekeken om uiteindelijk ‘zijn eigen plan’ te trekken met behulp van alle inzichten die hij had opgedaan.

Dit lijkt hem, voor zover ik dat kan beoordelen, veel rust en acceptatie te hebben gegeven. Ik vind dat ongelooflijk mooi, maar vooral ook heel moedig, want er is wel wat voor nodig om je eigen naderende sterfelijkheid zo onder ogen te kunnen en willen zien. ‘Moed’ is dus mijn woord voor Andres en daarmee eigenlijk ook weer ‘verbinding’ want door zijn proces met ons te delen heeft hij mij in ieder geval het voorbeeld gegeven van hoe je in het leven, maar ook aan het einde daarvan kan staan.

Tijdens de uitvaart op de prachtige natuurbegraafplaats stond het woord dankbaarheid centraal. Wij zijn Andres dankbaar voor alles wat hij met ons gedeeld heeft en wij zullen oneindig vaak aan hem terugdenken.