AJ, kerel, ons studiemannen clubje is in eens 20% verloren. Wat hebben we mooie dingen met elkaar beleefd.
Wat mij het meeste zal bijblijven is ‘klooien’. Daar ben jij heer en meester in. En toevallig nam je de definitie ook heel ruim. Klooien is rommelen, klussen of prutsen aan brommers/RC wagens/huis/en meer van dat. Samen of alleen, je maakte er altijd wat moois van.
Maar klooien is ook de ober ‘mevrouw’ noemen, en de serveerster ‘meneer’ of schilderijtjes verplaatsen in de kroeg.
Klooien met woorden, die jaren later nog steeds een lach op onze gezichten brengen. Al zijn de meeste niet geschikt om hier te herhalen. 😉
En klooien is ook… het is nog zoveel meer, dankzij jou! Wat zullen we je missen, en hebben we van je genoten.

Lieve Mirjam, Simon, Boris, Lucie en familie,
jullie hebben er lang naar toegeleefd en nooit nooit naar uitgekeken. Nu is het dan zover. Heel veel sterkte met het verlies en gemis.
Hopelijk brengt een mooi afscheid en de vele fijne herinneringen enige verlichting in het verdriet.

Liefs, Erik