Het gaat niet zo goed met Andries vertelde Jenny in november en vandaag ontvangen we een kaart om ons te laten weten dat Andries is overgegaan. Dan staan we toch nog in verwondering te kijken, want wat snel ineens en voor ons alsnog onverwacht. We wisten dat dementie Andries in zijn macht had gekregen en hoe erg dat is hoeft geen uitleg. Zeker ook voor een man als Andries, in zijn hoedanigheid, een man van en met woorden en dan op die manier gesloopt te worden, het is nooit eerlijk.
Gecondoleerd en héél veel sterkte voor allemaal!!
Afscheid nemen is al moeilijk genoeg en afscheid moeten nemen met alle handicaps in deze corona crisis is helemaal in strijd met veel gevoelens die daarbij komen. En afscheid nemen in kleine kring. Een troostende gedachte dat Andries zijn dementie achter heeft gelaten en nu een mooi plekje heeft hierboven, waar hij zonder enige twijfel met veel liefde en trots op zijn dierbaren neerkijkt.
Zelf denk ik aan Andries terug als een zeer aimabele en prettige man met wie een goed gesprek altijd kon, maar die ook een verfijnde en leuke humor had. Ik was destijds verrast toen ik mijn plek in moest nemen op de vakantiebeurs in Utrecht, dat Andries daar in de stand naast die van ons ook stond om uitleg te geven over de Christelijke reizen en hij was verrast mij daar ineens te zien. We hebben in die periode enkele momenten kunnen pakken voor een gesprekje en dat waren hele prettige gesprekjes. Hans heeft Andries maar een enkele keer mogen ontmoeten, maar ook hij herinnert een man die plezierig overkwam.
Het is bijzonder, mooi en ontroerend om al jullie teksten te mogen lezen in deze gedenkplaats. Prachtige woorden en verhalen die goed laten zien wie Andries is.
Dat geeft het gevoel er alsnog een beetje bij te zijn geweest.
Nogmaals héél veel sterkte, groeten en liefs van ons.
Hans en Tineke
