Anja!
Wat kun je zeggen over veertig jaar vriendschap?
We hebben in die jaren zoveel beleefd, zoveel besproken, zoveel gestreden, zoveel gelachen, af en toe gehuild en we zijn beiden zoveel gegroeid. Anja, jij maakte een vast deel van mijn leven uit. Ik kan je niet missen, maar het zal wel moeten. Als wij elkaar zagen dan voelde het altijd zo vertrouwd, zo open en eerlijk naar elkaar toe en zo eeuwig leek het te zijn. Met een paar woorden begrepen wij elkaar en we hadden dezelfde humor. Hoe moet het dan zijn voor Paul, die zij innig liefhad, voor Annika en Tjomme en hun engeltjes, waar zij gek op was, voor Hugo en Daria, waarover zij met liefde sprak, voor Timo en Christa met hun kleine zoontje die zij schattig vond? Alle kracht en sterkte voor haar dierbaren.
Ik denk vaak terug aan alles wat Anja en ik voor elkaar hebben betekend. Aan de reis naar Portugal bewaar ik mooie herinneringen. We beloofden elkaar meer van die reisjes te gaan maken. Helaas is dat er nooit van gekomen.
Anja, ik hou van je for ever! Ik zal je nooit vergeten. Dit is allemaal behoorlijk ‘botsche’. Jij begrijpt dit en ik zie je glimlachen! Dag lieve vriendin!
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
(Ida Gerhardt)