20 februari. Deze dag zal voor altijd een zwart randje hebben. En niet alleen deze dag, ons hele leven zullen wij jou moeten gaan missen.
20 februari. De dag die nooit had moeten komen.

Jij hebt mij op de wereld gezet, groot gebracht en jij hebt mij samen met papa gecreëerd tot de vrouw die ik ben. Zonder jou stond ik er nu niet en wat hebben we gelachen samen he, lieve mama? Je was een luisterend oor, altijd positief en had altijd goede raad. Je was een kei, een prachtvrouw.. die wij nu moeten missen.

Maar hoe moet ik nu verder? Ik heb je nog zo vaak nodig. Ik wil ook een moeder die moet huilen van blijdschap als ik met mijn trouwjurk uit het pashokje kom. Ik wil ook een moeder die helpt met (misschien wel ooit) mijn zwangerschap. Ik heb je nog zo vaak nodig.

Ik hoop dat er een hemel is en dat je met open armen wordt opgevangen door alle geliefden waar je al afscheid van hebt moeten nemen. Vroeg of laat kom ik naar je toe mama, ik laat je nooit in de steek.

Ik hou zoveel van je.