Lieve Anne-Bo, beste familie,
Ik heb geen woorden voor dit. Ik heb Anne-Bo gedurende 2 jaar als docente en mentrix in de klas gehad in 3 en 4 Havo en werd vaak getroffen door haar onstuimige levenslust; wat een heerlijke sprankelende meid! En nu is ze er niet meer.
In gedachten zie ik haar nog zo zitten in de klas en op schoolfeesten maakte ze altijd even een praatje met de aanwezige docenten. Ook nadat ze niet meer bij me in de klas zat; als ik haar tegenkwam: Hoi mevrouw!.... Ik heb goede herinneringen aan haar! Ze zal zeker gemist worden...
Ik wens de familie heel veel sterkte.
Met lieve groet, Lara van Geest-Klaverstijn
Lyceum Sancta Maria

Lieve Annemieke, Michiel, Annemieke, Oma Joukje en Opa John, Oma Mieke en familie

Nog verdoofd van de onheilstijding van Anne-Bo beseffen wij nog steeds niet de realiteit van dit tragisch heengaan.
Als buren hebben wij met plezier vanaf haar geboorte Anne-Bo zien groeien en ontwikkelen tot een spontane, charmante, onbevangen, originele en creatieve persoonlijkheid.
Zo zal ze altijd in onze gedachten blijven.
Er zijn geen woorden om dit verlies te verzachten.
Wij wensen jullie allen de kracht, welke moeilijk vindbaar zal zijn, dit oneerlijke verlies te verwerken.
Liefs, Frans en Carolien Folkers

Lieve Ploert,

Ik dacht ik doe het net zoals in de groentijd weer in rijm,
Want zonder jou zal ons jaartje 19 nooit hetzelfde zijn.

Wie danst er nu op de tafel, zingt mee uit volle borst, hangt als eerste in de hekken?
Wie lukt het als beste om met een knappe jongen van de toko te vertrekken?

Ploert er zijn genoeg woorden om jou te beschrijven,
Maar het allerbelangrijkste is wel dat je voor altijd in mijn hart zal blijven.

Ook al niet meer op deze drukke wereld leef je wel in mijn gedachten, dromen en hart altijd voort,
En ben jij ondertussen bij de hemel door de poort.

Een geweldige vriendin zal je altijd blijven,
Nu sta je alleen als engel aan mijn zijde.

En de mooiste engel dat ben jij,
Met je blonde manen, stralende ogen en je lach zo blij

Waarom ben jij het nou die ons verlaat,
Het leven is soms zo oneerlijk en dat is wat ik haat.

Want elke ochtend als ik opsta doet het nu zoveel pijn,
Elke ochtend als ik wakker word wil ik meteen met jou zijn.

Want geloven dat jij er niet meer bent dat kan ik niet,
Het is het oh zo geweldige studentenleven dat er nu een stuk minder leuk uitziet.

Gelukkig draag ik jouw wijsheid en postiviteit altijd bij mij,
En weet ik, na een tijdje ben ik vast weer blij.

Wat wij namelijk zeker zullen doen is jouw leven vieren,
Jouw leven is niet te betreuren maar juist heel mooi en wellicht zullen we in jouw plaats een ‘geile vent’ versieren.

Ik schenk een glaasje in en steek een peukje op,
Luister naar Valerie en denk aan jouw blije kop

Nog een ding moet je weten,
Wij zullen jou echt nooit vergeten

PS. van ons gevecht met Storia ben ik nog steeds blauw,
Lieve lieve lieve Ploert, voor altijd; ik houd van jou

Heel veel liefs,
Michelle