Na het nieuws over je overlijden ben je veel in mijn gedachten. Ik ben verdrietig en verbijsterd. Zo onwerkelijk dat jij er niet meer bent, mijn beste vriendinnetje van de middelbare school. We zijn een paar jaar intens veel met elkaar opgetrokken. Ik denk met liefde en warme herinneringen aan jou en die tijd samen terug. Samen voor het eerst uitgaan en alles wat daarbij hoort. Logeren bij jou op de Loolaan of boven de Brunch bij je zus op de bank. Op de brommer heen en weer van Wijk bij Duurstede naar Driebergen-Zeist. MTV kijken bij jou thuis (die zender was er toen nog niet in Wijk). Muziek stond altijd op. We luisterde toen veel Jamiroquai. Na school naar de Brunch waar jij altijd een broodje kaas met ananas voor me maakte omdat je wist dat ik dat lekker vond (eet ik nu nooit meer realiseer ik me). Naar de kroeg samen. Ik dronk mijn eerste biertje met jou.
Na de middelbare school zijn we allebei onze eigen weg gegaan. Jij trouwde al snel. Ik ging studeren in Utrecht en later Amsterdam. Soms hoorde ik hoe het met je ging. Ik kwam je nog eens tegen in de boekhandel waar je toen werkte.
Een paar jaar geleden nam je weer contact met me op via FB. We hebben een hele avond online bij zitten praten. Je vertelde dat je na lang zoeken eindelijk had gevonden waar je blij en gelukkig van werd. Yoga en je eigen massagepraktijk. Ik vond het bij je passen. We maakte plannen om weer af te spreken en hielden contact via FB. De klik was er nog steeds tussen ons. Ik ben verdrietig dat onze ontmoeting in reallife er nooit is gekomen. Je denkt er is nog tijd genoeg...
Vandaag dacht ik samen met mijn moeder aan je terug. Zij typeerde je als een lief, gevoelig en dromerig meisje. Dat was je ook, maar ik vond je vooral ook stoer en grappig. Jij nam met veel het voortouw, ik was behoudender en verlegen. Jij trok me uit mijn schulp. We hebben zoveel lol samen gehad.
Lieve familie en naasten, heel veel sterkte met het verlies van Anne-Marie. Wat een gemis en verdriet. Zo'n mooi en warm mens. Ik draag haar voor altijd mee in mijn hart.