Lieve Roos,Chris en Andrew
Omdat er liefde is bestaat er geen voorbij... wat een prachtige tekst. De liefdevolle woorden zo voelbaar in jullie gezin. Eigenlijk hadden jullie niet op mijn pad moeten komen, niet via de weg waarop wij elkaar een aantal maanden geleden ontmoeten. Ik zie ons nog in gesprek staan, niet alleen de inhoud van het gesprek raakte mij maar ook zeker jullie als mens. Annemiek met haar prachtige lach en haar positieve instelling, bewondering en liefde in jou ogen Andrew voor jou lieve vrouw. Angst dat zag ik ook bij jullie beide en helaas, terecht. Als je mij toen gezegd had, het is 5 voor 12 had ik het niet willen geloven. Ik had graag de tijd gehad om Annemiek te leren kennen. Later mocht ik kennis maken met jullie lieve en bijzondere dochters, wat een heerlijk gezin!! Roos die haar plekje in onze groep heeft gevonden, het kaarsjes ritueel zo fijn vindt om te doen en ook een verbindende persoon is. Hopelijk kunnen wij een stukje steun in jou leven zijn lieve Roos. Lieve Chris, weet dat jij er ook niet alleen voor staat. Tot slot, lieve Andrew
Omdat er liefde is bestaat er geen voorbij.

Heel veel kracht, liefde en sterkte
Liefs Maritza
Huis aan het Water

16 jaar geleden nam ik jou plek in bij Archie waarna ik na een paar maanden begon aan een nieuw avontuur in Curacao. We weten allemaal hoe ik afscheid heb moeten nemen van mijn geliefde. Nu door een verschrikkelijke ziekte heb jij je geliefden achter moeten laten. Je leeft voort, ook al zien we je niet en koesteren we de herinneringen.
Liefde is oneindig!

Liefs en heel veel kracht voor Andrew, de meiden en familie
~ Meralda ~

Lieve Annemiek,

Michael Jackson gaf woorden een betekenis passend bij jouw heengaan:
Like a comet
Blazing across the evening sky
Gone too soon

Like a rainbow
Fading in the twinkling of an eye
Gone too soon

Shiny and sparkly
And splendidly bright
Here one day
Gone one night

Like the loss of sunlight
On a cloudy afternoon
Gone too soon

Like a castle
Built upon a sandy beach
Gone too soon

Like a perfect flower
That is just beyond your reachGone too soon

Born to amuse
To inspire, to delight
Here one day
Gone one night

Like a sunset
Dying with the rising of the moon
Gone too soon

Gone too soon

Veel te jong moest je iedereen die je zo dierbaar waren, achterlaten. Het verdriet is enorm. Troost is voor hen hopelijk te vinden in de vele mooie herinneringen.
Lieve familie, heel erg veel sterkte!

De laatste dagen denk ik bijna continu aan Annemiek, haar gezin en het vreselijke lot dat haar trof. Iedereen heeft zijn/haar herinneringen aan haar. Dit zijn (sommige van) de mijne.

Af en toe verscheen ze om het hoekje bij mijn bureau, met pretlichtjes in haar ogen en met de woorden “Hé, heb je even?” Ik wist dan waarover het zou gaan: ze was altijd bezig met teksten of vertalingen, voor de website of voor een mailing, whatever. En regelmatig had ze het gevoel dat er iets niet klopte, in de bewoordingen of anderszins. Ze was heel nauwgezet, en wilde weten of haar intuïtie klopte. Ze kwam niet bij me omdat ze verwachtte dat ik het wel zou oplossen; er was over en weer geen hiërarchie; ze kwam bij me om als gelijkwaardigen te sparren. Ze gaf ook niet op voorhand aan wat haar in de tekst dwars zat, maar vroeg me om te lezen en daarna samen te bespreken of ik ook het gevoel had dat er iets niet goed zat, en wat er beter zou kunnen. Het was werk, maar stiekem genoten we van die puzzels.
Dat talige deelden we, net zoals het gestructureerde in het werk, de humor. We hadden het over van alles, over haar schooltijd, over die reportage in de Libelle met die prachtige foto van haar, over de artistieke talenten van haar dochters en de mijne. Waar we het ook over hadden, er was altijd plezier. Die gesprekjes ontstonden niet zelden wanneer ik haar aantrof in haar “retraite” in haar pauzes, letterlijk en figuurlijk met een boekje in een hoekje, en met haar onafscheidelijke thee of fruithap.

Annemiek was in de kracht van haar leven, en het is niet te bevatten dat dit haar trof. Zeker ook gezien haar gezonde manier van leven. Wat fijn dat ze zo’n 20 jaar geleden haar liefde vond en wat fijn dat ik bij dat trouwfeest in Lisse heb mogen zijn. En wat fijn, ook al was de weg daarnaartoe niet even gemakkelijk, dat ze heeft kunnen genieten van het moederschap. Helaas veel te kort. Ik wens Andrew, Chris en Roos veel kracht en het allerbeste!

Of er iets is na onze dood is voor sommigen een kwestie van religie, voor anderen iets waarin ze kiezen te geloven. Ik heb niets met religies, geloof in dat verband ook eigenlijk niets en ga het wel meemaken t.z.t. (of niet).
ALS er dan iets is, dan hoop ik na mijn dood temidden van allemaal mensen die ik aardig heb gevonden dat stemmetje weer te horen: “Hé, heb je even?”

Het is niet te bevatten dat je er niet meer bent. Daarom denk ik aan alle dagen dat je tegenover mij zat. Hele lading bakken met eten en de hele dag door. Altijd lachen en vrolijk. Dat zal ik enorm missen.
Mijn gedachten zijn nu elke dag bij Andrew, Chris en Roos. Dat zij hun leven zonder jouw gaan oppakken en kracht zullen putten uit jouw levenslust.
Herwin

Lieve Annemiek,
Het is onvoorstelbaar dat je er niet meer bent. Zo oneerlijk en zo onterecht. Ik denk daarom maar terug naar andere tijden. We hebben jaren tegenover elkaar gezeten en als ik daar aan denk zie ik alleen maar bakjes eten. Worteltjes, noten, fruit, groene smoothies. Je rode wangen als je op de fiets naar Purmerend kwam in de poging toch nog wat te sporten naast de drukte van werken en voor je gezin zorgen. Gelukkig kan ik mij ook jouw vrolijke lach nog herinneren als er iets gebeurde tijdens het werk. En dat beeld hou ik dan maar bij mij.
Je hebt een dappere strijd gestreden. Maar de tegenstander was te sterk. Er is dan ook bewondering voor jouw kracht en ik hoop dat Chris, Roos en Andrew daar ook hun kracht uit putten om hun leven zonder jou in hun nabijheid vorm te geven.
Door de vervelende omstandigheden kunnen we geen echt afscheid nemen. Het zal dan ook lang lijken alsof je er nog bent. Misschien is dat maar goed.......
Lieve groeten,
Diana