Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve mama, nog steeds kan ik het niet accepteren dat dit gebeurt is.

Waarom nou jij, waarom nu al, waarom waarom. Mijn hoofd weet dat je weg bent en dat we het moeten doen met herinneringen, maar mijn hart wil het niet geloven en accepteren. Dat jij zo jong dood zou gaan was zo ongelofelijk, jij die altijd sterk was, die leefde voor ons en voor de kleinkinderen. Jij die genoot van het leven en altijd het beste van probeerde maken. Gezelligheid hield je van en belangrijk was familie en liefde. Mama ik zal proberen om die liefde ook te geven aan de mensen die belangrijk zijn voor mij. Ik mis je zo en heb je zo nodig nog steeds. Dat jij weg bent kan eigenlijk gewoon niet. Elke dag wordt het gemis erger en het verdriet pijnlijker. Soms weet ik gewoon niet hoe het ooit weer echt leuk kan worden. Ik ga me best doen dat beloof ik. Maar we waren nog niet klaar met herinneringen maken. Jij had nog veel meer mee moeten maken. Waarom dit gebeurt is, kan niemand een antwoord op geven. Ik hoop zo dat er na de dood nog iets is, dan weet ik dat we elkaar ooit weer zien en dan weet ik dat je toch bij ons bent. Mam je zit voor altijd in mijn hart. Elke dag kijk ik na je foto en soms naar een filmpje en dan denk ik hoe kan het toch? Ik wil me er gewoon niet bij neerleggen, maar heb geen keus. Hou van jou tot de sterren en maan en terug! Forever and always.

Mam wat heb ik het vandaag verschrikkelijk zwaar gehad..

Het eerste kinderfeestje van jenna zonder jou!!

Het doet zo ontzettend veel pijn om dit allemaal niet meer met jou te kunnen delen.. Je had nog lang niet mogen gaan.. Ik mis je zoooo