Beste Leo, kinderen en kleinkinderen,
Wat is dit ongelofelijk schrikken als je afgelopen zaterdag uit de stad thuiskom en je hoort dat Ans is overleden. Een buurvrouw, samen jaren in de evenementen commissie, samen uit geweest, feestjes gehad, zondags als het eerste elftal speelde altijd samen naar de wedstrijd kijken en gelijktijdig praten over alles wat zo ter sprake kwam zoals over de kinderen en kleinkinderen, maar ook over je gezondheid de laatste zondag dat we samen waren. Vele keren kwam je met of zonder Leo voor mijn huis langs wandelen als je weer op weg was naar de voetbalvereniging om daar te helpen. Het is niet te geloven dat dit nu allemaal zomaar ineens afgelopen is. Ans ik ga je missen.
Leo, kinderen, kleinkinderen en iedereen die Ans lief is heel veel sterkte en kracht nu, en in de toekomst toegewenst.
Groet,
Je praatmaatje Cobie van den Hul