Antoon met jouw zoveel mooie herinneringen gemaakt, de eerste jaren bij Gebr.Dijk. Jij had iets met transport en ging als eerste met auto met aanhanger(apenkooi) de weg op , maar de rit was van korte duur, de auto kreeg een klapband,de aanhanger snel afgekoppeld om een nieuwe band te halen. Toen je terug kwam was de hele lading ( tempex) afgefikt.
Alle begin is moeilijk zullen we maar zeggen. Na verloop van tijd kregen we vrachtwagens en jij ging de expeditie regelen, dat deed je voortreffelijk, alle auto’s werden flink volgeladen zelfs op de klep, meer lading meer winst zei je dan.Later kwamen er meerdere vrachtwagens, jouw taak was het inplannen van de chauffeurs, dat ging goed, jij kon het met iedereen goed vinden dat schepte een band.
Jij had zelfs tijd om een voetbalteam op te richten met het personeel van Gebr.vDijk later Unidek. Eerst vriendschappelijke wedstrijden.Het ging zo goed dat jij besloot om met de zomeravondcompetitie mee te gaan voetballen.We werden zelfs een keer Brabants Kampioen.
Intussen speelde ook wedstrijden tegen relatie teams o.a. Trio uit Breukelen en Sellink uit Winterswijk en andere, ook naar Duitsland,België gezellig met de bus.Ook een weekend op bezoek bij FCMundford in Engeland. Ja als je internationaal gaat voetballen is het handig als je de taal spreekt. Die tijd kon je bij Unidek een talen cursus volgen, wij met zijn vieren naar de cursus Engels. Bij de overhoring kon iedereen mee luisteren, jij antwoordde in het Duits, ja met Tjep tjow was het altijd lachen.
Na ons pensioen hebben we bij de VD Groep nog een steentje bij mogen dragen.Wij hebben samen veel EPS funderingen gemaakt in Nederland en België.
Antoon wat ben ik trots dat ik jouw als collega en vriend heb gehad bij het werk,sport en feestjes.

Jan Verbakel

TjepTjow

Toon hield van gezelligheid, mensen om zich heen, de lach was dan altijd dichtbij.

Verhalen maken, dingen beleven maar dan daarna er ook openhartig over vertellen ook al was het allemaal misschien niet zo doordacht, maar er zelf wel altijd hartelijk om lachen.

Bij de Gebroeders van Dijk leerde ik Toon kennen. Toon is de laatste van de gebroeders van Dijk. Zonde. In Gebouw 7 boven deed Toon de vrachten plannen. Zonder computers maar met een groot tempeks bord waar hij de laad- en pakbonnen als een volwaardige darter vastprikte. Toon was een harde werker. Hij was goed voor de chauffeurs en de chauffeurs waren ook goed voor hem. Skon team, goeie sfeer. Een verdienste van Toon zelf.

Het latere Unidek had ook Duitse collega’s en die moesten Toon nogal eens ooit spreken over de leveringen. In zijn beste Duits nam Toon altijd de telefoon op met “Tjep, tjow, Wa moet hebbe durske…….” En “Wir kommen maandag leveren, de chauffeur rijdt um 5 Uhr aan. Alles gaat gut kommen, tjep tjoooow”

Gebroeders van Dijk / Unidek was veel meer dan alleen werken. Midgetgolf- en tenniscompetities. Volleybaltoernooien, darten in de kelder, veld- en zaalvoetbal en Toon was altijd van de partij.

Unidek deed jaren mee aan de Gemertse zomeravond voetbalcompetitie. Toon regelde alles. Kleren, tassen, jassen en wassen. Chauffeurs een halve dag laten werken zodat ze mee konden doen. Zelf speelde hij ook vaak mee, alles buitenkant schoen. Ook al lag de bal ideaal voor een normale trap, Toon trapte de bal vol effect buitenkant schoen op oewe stropdas. Krek biljarten. Hij maakte ook altijd de opstelling. Gij in de spits & voor de rust speel ik wel rechtsback en na de rust bennik bek af……
We wonnen nogal eens en dat moest gevierd worden. Na afloop zei Toon altijd: “Kom we gaan een zeven upke drinke”. We eindigden nogal eens ooit in de Kelder van broer Hendrik en de 7up die dronken we een dagje later……..smorgensvroeg

We werden met zomeravond ook wel eens kampioen van Gemert en dan mochten we deelnemen aan de Brabantse kampioenschappen. Deze keer waren de Brabantse kampioenschappen in Maren-Kessel maar onze ‘expeditiesjef’ reed met een volle wagen spelers naar het Limburgse Kessel. Brabantse kampioenschappen en Toon stond in Limburg……gevolg eerste wedstrijd te weinig spelers en verloren, geen kampioen. Het jaar daarop werd Unidek o.l.v. Toon wel Brabants kampioen maar we konden dan ook niet verkeerd rijden want het was deze keer in Gemert……

Bij Unidek hadden we een personeelsblad ’t Tempekske met daarin een rubriek Wist u dat….. Elke uitgave stond Toon ‘tjeptjow’ van Dijk wel weer bij de Wist u datjes want hij maakte altijd wel wat mee.

Donderdag na afloop van het zaalvoetballen hadden ze ingebroken in de auto van Toon. Zijraam er uit getikt en zijn autoradio weggehaald. ’s Avonds laat naar het politiebureau waar procesverbaal werd opgemaakt. De vriendelijke politieagente eindigde met “Dank je wel meneer van Dijk en wanneer U wilt dan kunt U gebruik maken van Slachtofferhulp?”
”Slachtofferhulp” zei Toon “Nou zo’n goeie radio was het nou ook weer nie”

Een keer belde Toon vanuit Hal 18 naar het kantoor. “Eric gaj weet nogal veul. Ik sta hier met een chauffeur en we hebben een weddenschap om een krat bier. Zo’n stuk hout wat ze in Australie weggooien en wat dan terugkomt is dat een kangaroe?”
“Ligt er aan hoe dat je die gooit Toon, maar jullie bedoelen denk ik een boemerang….”
Tuut-tuut-tuut…….

Zijn dochters waren alles voor Toon. Elke zomer ging hij met zijn dames naar de provincie Zeeland op vakantie. Een huisje, stacaravan op Kamperland dat was genieten. We gingen hun daar wel eens opzoeken. Na 10 uur als het overal superrustig was dan galmde meerdere malen over het park Kommmmesssss..

Na zijn Unidek tijd hielp hij nog bij Havadi bij zijn broer Hendrik en ook ging hij vrijwilligerswerk doen. Dat is Toon op zijn best mensen helpen. Ze vroegen iemand die handig was en mensen wilden helpen verhuizen, inrichten en tuinwerkzaamheden. Hij meldde zich aan en op het eerste gesprek zei Toon: ik kan nie veul, maar ik heb wel wagen met een trekhaak. Toon was direct aangenomen en mensen verhuizen, zwart zand afvoeren, slopen waren bij Toon in goede handen. Hij was kind aan huis op de vuilstort. Soms sloot Toon zelfs een lamp aan die het direct deed. Een keer moest ie een radiator vervangen. De druk zat nog op de ketel en bij het losschroeven van de radiator spoot het lauw warme water door de kamer. Maar ook dit karwei kreeg Toon onder grote druk voor mekaar. Twee uur later was al het water al weer bijna opgedroogd.

Toon hield van spellekes – deed zelf overal fanatiek aan mee – midgetgolf, voetbal, tennis, darten, maar ook was hij in Handel met de nieuwe jeu de boules-club

Pokeren was toch wel zijn grootste hobby. Gezellig, flink kaarten, wat eten en wat drinken. Mooier werd het niet. – Nederlands kampioenschappen Pokerstars – Pokerster

Met zijn zessen hebben we al zo’n 10 jaar een pokerclubke. Toon, Leon en vier Erikken.

Hij was een bijzondere, fijne man, altijd vrolijk en met een hart van goud.
Ondanks dat hij zelf een zwaar leven heeft gekend, bleef hij altijd positief.
Ome Antoon stond altijd voor iedereen klaar en was iemand op wie je altijd kon rekenen, of het nu ging om een luisterend oor of een helpende hand.

Ome Antoon was iemand die niet snel over zijn eigen gevoel sprak, maar des te meer liet zien hoe groot zijn hart was door altijd voor anderen klaar te staan.

Zijn inzet in het vrijwilligerswerk om mensen te helpen en zijn liefde voor de mensen om hem heen zullen altijd herinnerd worden. Hij was een echte goedzak, een man die het leven omarmde en genoot van de momenten met familie en vrienden. Ik denk met een glimlach terug aan de zondagmiddagen waarop hij aan de pokertafel zat, vol humor en plezier.

Ome Antoon heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten en zijn warmte zal voor altijd voelbaar blijven.

We gaan je missen: je lach, je gemoedelijkheid, je markante uitspraken, zelfs de manier waarop je de telefoon opnam......Tjow!.....
Je wilde er zo graag nog voor gaan. Ondanks je sterke karakter en wilskracht heb je het leven op aarde moeten laten gaan. Je kinderen hebben voor je gevochten, maar je lichaam werkte niet meer mee. Rust zacht en ben je weer bij je broers en allen die je liefhad en je zijn voorgegaan.

We zullen je nooit vergeten.

Monique en Hennie, Rowan

Lieve peetoom Antoon,

Wat heb ik door mijn leven heen veel goede herinneringen aan jou.
Vanaf mijn geboorte af aan was jij altijd in mijn leven.

Toen ik nog een kind was, was jij één van de gangmakers op de vele familiefeesten.
Later als tiener heb ik een fijne jeugd gehad mede door de vele weekenden dat ik bij jullie kind aan huis was.
In mijn twintiger jaren zijn we, na het overlijden van oma, met de verschillende generaties gaan “familiepokeren”. Ondanks dat je het me graag moeilijk maakte aan de tafel, was het altijd gezellig door jouw mooie verhalen en slap geouwehoer. Op mijn Donkfest pokertoernooitjes heb jij je ook legendarisch gemaakt bij mijn vrienden.
Dankzij jouw eindeloze gastvrijheid heb ik samen met Angelique en Desiree mooie jubileumfeesten bij jou in de Saloon mogen geven.

Maar een van de mooiste herinneringen aan ons samen zijn misschien wel de dagen op het dak van ons huis in Milsbeek. Daar hebben we vele uren doorgebracht om het hele pannendak te vervangen. We hebben die dagen veel gelachen, goede gesprekken gehad en heel fijn samengewerkt.

Je was een sympathieke man met veel humor en een goed hart.
Ik had me geen betere peetoom kunnen wensen.
Bedankt dat je er was.

Je petekind Evert

Lieve Toon,

Vele jaren geleden kwam jij via mijn zus Nettie ons leven binnen, dit voelde meteen goed. Je werd een van ons.

Mooie gezellige belevenissen hebben we met elkaar meegemaakt, vooral onze familiefeestjes in jouw mooie saloon, die jij zo gastvrij je was, altijd ter beschikking stelde. Wat genoot jij hiervan.

Wij gaan nu verder zonder jou met al deze mooie herinneringen in ons hart.

We zullen jou enorm missen, bedankt voor wie je was.
Rust zacht kanjer.

Liefs,
Jos en Francien.