Lieve IJkie en Jochien,
Wat een intens verdrietig bericht dat Arie zo plotseling is overleden... Ik ben er zo van geschrokken. Het voelt zo onwerkelijk... Ik ben in gedachten bij jullie, vandaag maar ook andere dagen en zal ook live een kaarsje voor Arie branden.
Een grote knuffel van mij en ook veel liefs en sterkte van Wouter,
Colette

Lieve Marijke,

het was voor ons een grote schok toen we vorig week bericht kregen van het erg plotselinge overlijden van Arie. Wij zullen hem vooral herinneren als de man die ons zo nu en dan weer eens liet zien waarvoor zouden moeten staan. Hij nam daarvoor gelukkig geen blad voor de mond. En altijd enthousiast met zijn zo nu en dan nukkige charme.
Wij wensen jou en je dierbaren heel veel sterkte.

Lieve Marijke,

ik ken Arie sinds 1971 toen ik in Utrecht aankwam en Arie op populaire (sociëteit ) en minder populaire (studiezaal) plekken tegenkwam.
Later kwamen we elkaar weer regelmatig tegen in Bloemendaal en met name bij onze jaarlijkse bijeenkomsten van Gargantua. Arie was 1 van de weinigen die mij steevast begroette met "Ha Eggie"! Wij hadden altijd leuke en interessante gesprekken en ik waardeerde zijn empathisch vermogen zeer!
Hij blijft in Petra"s en mijn herinnering!

Petra en ik wensen jullie veel sterkte met dit grote verlies.

Egbert Goldberg

Lieve Marijke en Jochien,
Heel veel sterkte met het grote verlies. Zo veel goede herinneringen heb ik aan Arie , vroeger op het hockeyveld en bij jullie als kind aan huis. Ik denk aan jullie. Sterkte vandaag en met de leegte een plekje geven. En veel liefs, Nicolien

Lieve Marijke, beste Jochien, Martijn en Fabienne,

Wij spraken elkaar al op het afscheidshuis, maar graag wil ik persoonlijk nog wat schrijven voor dit boek en nogmaals mede namens Francine ons medeleven tonen met deze wel heel onverwachte gebeurtenis.
Ik ken Arie zoals jullie weten al van Utrecht waar ik zelf vaak op de Maliebaan zat en hij op de Maliesingel, ook van Kampong, van school, en later af en toe van op het Gele Kasteel , en nog later toen wij in Aerdenhout kwamen wonen en hem op Bloemendaal of bij de afhaal Chinees weer tegenkwamen was het weerzien heel hartelijk. Veel beter heb ik hem leren kennen bij de Lions en tijdens het fluiten van onze zoon Benjamin en bij de bardiensten. Arie was een geweldige doener, zoals nu ook weer blijkt uit wat hier op deze site te lezen valt, niet alleen op Bloemendaal en later HBS, maar ook hebben andere verenigingen en zeker ook onze gemeente daarvan kunnen profiteren. Ook personen uit zijn omgeving hebben dit kunnen ondervinden en vaak ook naar waarde weten te schatten. Persoonlijk mocht ik hem graag en heb ik ook veel met hem gelachen, vooral bij de Lions. En voorzover ik weet kan ik me eigenlijk niemand anders meer zo herinneren als secretaris al Arie. Hij wist altijd de zaken een vlotte draai te geven en voor gemier was hij gelukkig niet thuis. Hij had een goed rechtvaardigheidsgevoel maar kon wel boos worden als je eens niet de tijd had om met hem na afloop van de vergadering aan de bar te zitten. Het onderling contact was voor hem belangrijk. Hoe het verder moet zonder deze centrale figuur in de club is iets wat meerderen zich zullen afvragen. Dat we hem zullen missen staat als een paal boven water.
De laatste jaren zagen wij elkaar ook in Italië, of bij ons en/of bij Jalink in Lucca, of bij jullie in Tuore op de camping aan het Lago Trasimeno. Bij die laatste ontmoeting zouden we , zo had hij met veel "Arie Bombarie" verkondigd, met de net aangeschafte speedboot in stijl naar het eiland gaan om te lunchen, maar helaas... de buitenboordmotor was er min of meer afgevallen, dus moesten we met de veerboot...en die speedboot hebben we niet te zien gekregen. Het mocht de pret niet drukken. Het was heel gezellig toeven daar , jullie ontvangst was geweldig en zoals goede wijn geen krans behoeft hoef ik hier ook niet te vertellen dat de wijn uitstekend was.Dat kon je aan Arie overlaten. De terugreis was wel wat moeizamer!
Anecdotes rond Arie genoeg, maar we zullen het nu zonder hem moeten doen. Er zal ongetwijfeld nog veel over nagepraat worden en het voelt goed hem te hebben gekend. Wij wensen jullie veel sterkte.

Arie en ik hebben ruim 20 jaar samengespeeld bij de Veteranen van HC Bloemendaal. Naast het gegeven dat hij nadrukkelijk aanwezig kon zijn, viel het op dat hij een onvermoeibare regelaar was, op elk gebied: voor het elftal, voor de Club, maar zeker ook daarbuiten. Arie, dank voor al die energie en inzet!

Ik kende Arie vanaf 2002 toen hij toetrad als wethouder in Bloemendaal. Iemand van "niet lullen maar aanpakken". Een aanpak die mij altijd aanspreekt. Na zijn eerste politieke loopbaan zag ik Arie nog met enige regelmaat bij vergaderingen. We maakten altijd even een praatje.

In 2018 begon zijn tweede politieke loopbaan bij VDB als woordvoerder bij de commissie Grondgebied. Als voorzitter van deze commissie moest ik Arie wel eens tot de orde roepen maar dat ging nooit op een vervelende manier.

Op dinsdag 16 februari belde Arie mij anderhalf uur vóór de vergadering op en zei dat hij niet zou komen. Hij voelde zich beroerd en dacht dat hij iets verkeerds had gegeten. Ik wenste hem nog sterkte.

En toen kwam een aantal dagen het vervelende bericht dat hij overleden was. Ik dacht meteen terug aan die dinsdag en realiseerde me dat dat de laatste woorden waren die ik met Arie gewisseld had. Bizar.

Ik zal me Arie blijven herinneren als de collega met de gulle lach en de politieke vriend waar je altijd een biertje mee kon drinken.

Heel veel sterkte gewenst.

André Burger,
Fractievoorzitter CDA-Bloemendaal.

Lieve Marijke en familie,
Ik leerde Arie kennen tijdens mijn nanoviciaat van het USC in oktober 1974 bij Coerslied. Tijdens die sessies besteedde Arie extra aandacht aan mij omdat ik de eerste HBO''er van het USC was, hetgeen hij natuurlijk maar niets vond. Toen wij elkaar op de hockeyvelden van Bloemendaal een paar jaar later ontmoeten ontstond er een warme band die er toe leidde dat wij samen meer dan honderd wedstrijden floten.
Arie floot op 21 februari j.l. voor het definitieve einde. Ik zal hem erg missen.
Dat hij in vrede moge rusten.
Veel sterkte,Jacques

Lieve Marijke, beste familie.
Wat een goed idee van u om de herinneringen aan Arie te bundelen in een webpagina
en daarmee, voor ieder toegankelijk, digitaal te bewaren.
Ter verduidelijking: ik was van hem en ben van Marijke de overbuurman. Mijn
appartement is gelegen tegenover het zijne, mijn voordeur ziet uit op de zijne. Kwamen
wij elkaar tegen in het trapportaal of daarbuiten dan ontstond daarmee altijd een moment
van herkenning en in ons geval van aangename verrassing. Wij kenden elkaar, "overliepen elkaar niet", zoals de uitdrukking luidt, maar waren ingenomen met elkaars aanwezigheid.
Arie had om zich heen een aura van goodwill en van gemeenzaamheid. Oud-politicus en
gemeenschapsman was hij gewend aan uitwisseling en contact. Niet te beroerd om karweitjes
op zich te nemen - hij was wethouder geweest - trad hij vanzelfsprekend op als voorzitter van de Vereniging van Eigenaren en bemoeide hij zich met ieder detail van de gemeenschappelijke huis- en tuinhuishouding. Daarbij was hij altijd bereid tot een grap en tot een verzetje. Zo druk als hij was had hij steeds tijd voor wie zijn pad kruiste. Dat is misschien wat mij van hem nog het meeste bijblijft: dat hij tijd had voor ieder een.
Marijke, zijn kinderen en kleinkinderen zullen zich hem herinneren als een goede (groot)vader. Ik herinner hem mij als een goede buur, een buurman
bij wie het goed toeven was.
Rutger Bremer.