Beste familie,

Gecondoleerd met het verlies van Arne, ongelofelijk dat dit zo snel
gegaan is.
Ik heb Arne leren kennen bij het vinden van een andere baan. Hierna volgde een coachingstraject met een collega wat verzorgd werd door Arne.
Ook onze gezamenlijke hobby, fietsen, was altijd een leuk onderwerp.
Als ik de verhalen zo lees kom ik tot de conclusie dat Arne binnen korte
tijd erg ziek is geworden.
Je krijgt hem er niet mee terug, maar de gedachte dat Arne erg geliefd
was is wel fijn om te weten.
Ik wens jullie veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Harold Maasland

Irma en Rick, gecondoleerd met het verlies van Arne. Tijdens mijn vakantie kwam het bericht binnen dat Arne was overleden. De volgende dag heb ik de mooiste berg gepakt en die op gefietst in herinnering van Arne. Aansluitend schreef ik er het volgende verhaal bij die ik hier ook nog wou delen. Heel veel sterkte nog met het verwerken van het verlies van Arne.

Arne was een fietser, een klimmer. Ik leerde Arne kennen ergens maart april 2013. Ik sloot me die dag aan bij een trainingsfietsgroep die in juni met zijn allen naar de Alpen zouden gaan. Die zaterdag was de eerste training volgens het concept rustig opbouwen. Die zaterdag hebben we beide afgezien als een beest. Arne was een slanke man waar weinig vet aan zat. Op het vlakke peddelde die lekker mee wetende dat zijn talent vanzelf naar boven komt als de weg omhoog gaat.In juni 2013 waren waren we er helemaal klaar voor. 5 dagen weg waarvan 3 dagen fietsen in de Alpen. Arne had een soort Gopro bij zich waar die een leuke film mee in elkaar kon zetten. Ik vroeg me zelf af hoe die iedereen kon filmen. Zou die soms naar boven vliegen. Het antwoord was ja. Col de La Berrade was de eerste klim. Waar ik al gauw kreunend en steunend tot een kruip tempo verviel was het Arne die even vooruit fietste, al filmend iedereen liet passeren en daarna weer rustig iedereen inhaalde om het zelfde riedeltje weer te herhalen. Arne was in zijn element.Een jaar later, ik was beter getraind, Arne had amper getraind, ging de trip naar Winterberg. Hier niet al te lange klimmen en ook niet al te stijl. Dag 1, ik kon bij Arne in de buurt blijven. Dag 2, Arne fietste alweer bij me weg. Dag 3, ach vergeet het maar André, talent verloochent zich niet. 1 moment staat me nog heel erg bij. Ik had een prachtige klim gevonden, helaas was de afdaling onverhard. Waar de meeste van ons langzaam gecontroleerd naar beneden gingen daar vloog Arne omlaag. Zonder een centje pijn of verlies aan controle stuurde hij zijn racer over het rotsige paatje naar beneden. Beneden stond hij ons breed lachend op te wachten. Een smile van oor tot oor. Arne vond dat wel gaaf.Daarna werd Arne ziek, een ziekte die hij niet kon overwinnen. Tot ons groot verdriet kon hij er dit jaar niet bij zijn in de Ardennen, hij was te ziek. Gister bereikte mij het nieuws dat Arne is overleden. Deze klim van vandaag was dan ook voor Arne, want Arne was een fietser, een klimmer.

Ik heb Arne leren kennen in het najaar van 2014 toen ik op zoek was naar een nieuwe baan. Ik reageerde op een advertentie via zijn website en kort daarna hebben we afgesproken in de Waker in Maassluis om kennis te maken. In de loop van een aantal maanden zijn we bij diverse bedrijven op gesprek geweest en voor het gesprek geeft hij altijd nog wat aanwijzingen waar je op moet letten. Al snel kwam ik erachter dat bij Arne de mens centraal staat, meer nog dan het doen van de business. In tegenstelling tot de meeste wervingsbedrijven zocht Arne voor jou naar een geschikte functie bij een bedrijf uit zijn netwerk, in plaats van het alleen invullen van een vacature. Ondanks dat het niet tot een match gekomen is, heb ik wel mooie herinneringen overgehouden aan Arne. Het fietsen kwam natuurlijk ook ter sprake en het bleek dat wij beiden reden op dezelfde Kuota racefiets. Beste Irma en Rick, Ik wens jullie veel sterkte met het verlies van deze Mooie Kerel en hoop dat jullie het verdriet samen kunnen verwerken en uiteindelijk een weg vinden om ermee om te gaan. Hartelijk groet, Peter Fortuin