Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Astrid,
Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen.
Men heeft jou horen klagen.
Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken.
Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken.
Je gooide mijn ogen vol met zand.
Dat je stervende was dat had ik niet verwacht.
Je wou ons niet achterlaten, maar je moest het leven wel loslaten.
Deze verschrikkelijke strijd kon je niet meer aan.
Stiekem ben je ervandoor gegaan.
Ik voel dat je gelukkig bent en naar me lacht,
Dat je me in de gaten houd en op me wacht.
"nooit meer" bestaat niet,
Dit idee verzacht lichtelijk mijn verdriet.
Je weet dat ik je vreselijk mis,
Maar dat we elkaar weerzien
wanneer het ook mijn tijd is.

Ik hou van je, mijn lieve zus