Beste mw van Nierop. Helaas was de tijd te kort om elkaar goed te leren kennen. Wij hebben aan u het afgelopen half jaar een plezierige bovenbuur gehad. Wij zullen u dan ook niet snel vergeten en wensen uw familie en vrienden sterkte met dit afscheid.

Lieve Jeanne,
Dank je dat je er was. Ik heb je leren kennen als een warm, belangstellend en bijzonder mens. Al jaren wilde ik bij je langs gaan in Baarn, het kwam er steeds niet van en nu is het te laat. Je waardeerde mijn kerstkaart dit jaar. Zo dankbaar en lief. Ik zal je missen.
Ik hoor je stem en je mooie woorden. Voor mij blijf je een voorbeeld.
Willemien Luytjes

Ik heb Jeanne van Nierop als een heel bijzonder mens ervaren. Een geweldige Ismakogie docente met heel veel kennis en wijsheid. Dank je wel Jeanne voor jouw wijze lessen. Dirkje Swierstra - de Jong. Ismakogie docente sinds 2001.

Lieve tante Jeanne,
Ik kijk een geluidloze familiefilm terug. Kerstfeest 1946. De familie Van Nierop zit in Den Haag om de tafel. Kaarsen branden. Tussen vrolijke gezichten prijkt jouw ingelijste portret want jijzelf bent op dat moment nog niet in Nederland. Een stralende oom Fred houdt jou trots onder Onno's dan 3 jarig neusje: Of hij zijn nieuwe tante een kus wil geven? Natuurlijk!
De film gaat verder. Het wordt Pasen en daarna zijn we aangeland in mei 1947. Feest op het Irisplein. Tussen de arriverende gasten bevindt zich een innemende modieuze verschijning. Het blijkt onze nieuwe tante Jeanne te zijn die nog wat moet wennen aan haar nieuwe omgeving, maar al snel in het uitgelaten gezelschap van feestvierders wordt opgenomen en zich thuis voelt.

Het is nu 2016. Er branden weer kaarsen. Maar het is stil. Met jou is het laatste kaarsje van die Van Nieroppen-generatie gedoofd. Op een waardige manier, zoals we van je gewend zijn.
Waardig, is een woord jou op het lijf geschreven. Een van jouw vele mooie eigenschappen.
Een voorbeeld:
Ik belde jou op een dag dat er gestemd moest worden. Was het 2014? Je was naar het stembureau geweest. Te voet. Maar bij het stembureau aangekomen, bleek je stempas zich niet in het mandje van je rollator te bevinden. Het was een aardig eind lopen geweest en je vertelde dat je nu eerst ging uitrusten en een hapje eten.
Goed van je! Antwoordde ik. Dan heb je het in elk geval geprobeerd. Als door een wesp gestoken, reageerde je. En eigenlijk had ik kunnen weten wat je toen zei: Hoezo geprobeerd? Ik ga straks opnieuw naar het stembureau! Natuurlijk ga ik stemmen, kind!
Wat dacht je.......
Wat ik dacht in de gauwigheid? Stom van me!
Maar ja, ik was pas 70 en een kind dus. En ik had nog een hoop te leren.
Nu denk ik dat ik hoop op mijn 90 ste net zo stoer en vastberaden te zijn als jij, tante Jeanne.

Tam (Tamara Donker-van Nierop)

Athina, je was een fijn mens. Rust in vrede. Van de familie Josephia.

Ik wens u veel sterke met het verlies van uw partner
vr gr Gerda Ploeg een collega ismakogie docent

Ik leerde mevrouw van Nierop, zoals ik haar altijd ben blijven noemen, kennen door haar lessen ismakogie. Je kon goed zien dat ze daar zelf ook aan deed. Altijd kaarsrecht, elegant, een echte grande dame! Ik koester de leuke en fijne momenten met haar en wens de familie heel veel sterkte, morgen, maar ook voor de komende tijd.

Beste Alfred en fam. van Nierop,

Gecondoleerd met het verlies van Jeanne want zo was haar naam voor mij.
Jeanne heb ik leren kennen op Ismakogie al een hele tijd geleden. We hielden contact
via telefoon verjaardagskaarten en kerstkaarten. Dat was niet vaak maar wel heel warm
en plezierig. Jeanne was voor mij een hele wijze, lieve en beschaafde vrouw die goed
naar mensen keek en wist hoe ze in elkaar zaten. Door omstandigheden kan ik niet
op het afscheid komen maar een kaars zal ik thuis voor haar branden en haar
persoonlijk gedenken. Heel veel sterkte allemaal ook namens mijn man.

Henny Sleutjes van Vuuren.