Lieve Bart,
We zouden in maart 2025 vertrekken naar Oostenrijk. Wij met ons sterren docenten team en onze ski leerlingen uit Zeeland. Jij zou wederom de kers op de taart worden die ons sterren ensemble compleet zou maken. Niet alleen als busentertainer, maar zeker ook je enorme veilige rij kwaliteiten. Je vriendelijkheid en behulpzaamheid. Hier maakten wij al voorpret. Maar bij het boeken van de bus met onze Bart kregen wij het trieste nieuws te horen. Die kwam hard binnen. Vol ongeloof en verdriet hebben we deze kennis tot ons genomen.
Wat hebben we op de reizen herinneringen gemaakt. Wat hebben we gelachen. Jij die telkens de jaarlijkse wedstrijden van het buschauffeur klassement en dan op handen werd gedragen door de leerlingen met je medaille 🥇. De stam “tisch” in ons hotel voerden we met elkaar mooie gesprekken en maakten we met de vele avondprogramma’s dikke pret.
Een leuke anekdote is de eerste keer dat wij elkaar met onze school jou ontmoeten. Je was toen 22 jaar uit mijn hoofd en jij zou de nieuwe bus chauffeur 🚌 worden naar Oostenrijk. ….wij zeiden. Dat dacht ik niet. Laat eerst maar eens je rijbewijs en paspoort zien. Dit kan gewoon niet!!!!! Je had je gezicht moeten zijn. . Natuurlijk dikke pret wat hebben we gelachen. Jij hoorde er gewoon bij. We zullen straks op de hoogste berg in maart , als we dan dichter bij je zijn, proosten en verhalen vertellen.
We wensen alle familie en bekenden veel kracht en energie om dit verlies te dragen.
Bart je bent een fantastisch warm persoonlijkheid 🫶 ❤️.

Beste Jolande en Klaas en familie,

Wat een verdriet; je eigen zoon / broer/ zwager/ oom begraven en moeten missen. Niet te bevatten. Jullie hebben hem een mooi afscheid gegeven!
Heel veel sterkte de komende tijd.

Beste Klaas en Jolande,
Van vroeger ken ik jullie en in de jaren hoor ik soms nog wat van de mensen waar we vroeger mee omgingen. Weet nog goed dat Jolande vertelde dat jullie zwanger waren van de eerste! Fantastisch. Het werd een gezin van vijf. Wat een kado. Nu moeten jullie Bart missen. Dat moet verschrikkelijk pijnlijk zijn. Toen ik hoorde dat hij is overleden, voelde ik met jullie mee voor zover dat kan, want ik weet niet hoe het is om je lieve kind te missen. Alleen de gedachte eraan doet al pijn. Voor jullie hele gezin een gemis en zo verdrietig. Ik kan jullie alleen heel veel sterkte en Gods nabijheid toewensen om dit te dragen met elkaar! Groet Paula Groenink