Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve.
Vriendelijk dank dat je in het gastenboek van de site van Kariem, iets hebt geschreven.
Het gemis wordt steeds erger, hoe langer onze kinderen bij ons weg zijn.
Ik steek dan ook even een paar kaarsjes aan voor jouw lieve Bart.
En wens je heel veel kracht en sterkte toe.
Ook Kariem, heeft hier een plaatsje gekregen.
(Kariem Gharis)

Lieve groet Margida, moeder van Kariem

Ben nog even komen lezen op deze mooie site .....een kaarsje aangestoken voor Bart en voor jullie zodat het wat warmte mag geven in deze moeilijke dagen. Ook wil ik je bedanken Lieve voor de mooie reactie in het
gastenboek van het blog voor Kris! Het doet altijd deugd als mensen komen lezen en een stukje mee op weg gaan....liefs van Greet

lieve vriend wat mis ik je ,onze nachtelijke gesprekken altijd was je er voor mé ,rustzacht je hebt het verdient you were truly an angel on earth!

Lieve Lieve, ik voel met je mee.
Ik heb mijn zoon op 14 oktober 2005 verloren aan leukemie.Hij was in sept. 30 jaar geworden. Op 10 otober 2004 heb ik mijn man verloren.Plotseling. Hij lag dood in bed. Maar ik geloof dat ze samen zijn in de hemel. De laatste woorden van mijn zoon waren: Ik ga naar papa.Gelukkig heb ik nog een zoon, die is 35, en een lieve schoondochter.Dat houdt me op de been.
Ik wens U alle sterkte.Liefs, Ine

Hallo Lieve, ik wil je heel veel sterkte toewensen met het verlies van je zoon. Ik heb zelf geen kinderen maar het lijkt me als ouder vreselijk om dit mee te moeten maken.
Ik heb al eerder gedichtjes van jouw site gebruikt en daarom ben ik hier nu weer en lees ik wat voor vreselijks Bart overkomen is. Lieve, je hebt een hele mooie herinneringssite voor je zoon gemaakt! Ik ken jullie niet maar ik krijg er koude rillingen van, zo mooi is het.
Groetjes en nogmaals heel veel sterkte toegewenst. Ina

Lieve Mevrouw,
ik denk te begrijpen wat u doormaakt in deze periode. Ik heb zelf ook twee zoons, bijna dertigers, en ik moet er niet aan denken dat ik één van hen zou moeten missen. Vooral met de jongste heb ik een heel goede band en hem wegdenken uit mijn leven zou voor mij een leven zonder inhoud betekenen. Daarom wens ik je heel veel sterkte in deze moeilijke periode van het jaar. Ik weet wat het is Kerst door te brengen als je een geliefde verloren hebt...
vele lieve groeten,
Agnes

innege deelneming met jullie grote verlies,het is een prachtige site ,je voelt gewoon de liefde van een moeder en haar zoon,veel sterkte

Hey Bart,
Het wordt Kerstmis,feesten kunnen we niet en versieringen zijn niet aangebracht.We missen je. Ik kan nu niet vertellen hoe je je auto moet onderhouden of hoe de auto's uit de jaren '60 in mekaar zaten, dat vond je altijd zo interessant. Over computers kan ik ook niets meer vertellen, de laatste nieuwtjes volg ik zelfs niet meer.
Je mama mist je héél erg, ik probeer er te zijn voor haar maar het is moeilijk.
We hebben weer hele leuke foto's van de kleinkindjes waar je zo graag naar keek op de computer.Je vond ons Helena toch zo'n mooi meisje, ze is jarig en wordt zeven. Robin wordt volgende zomer ook al vijf. Ik hoop dat je de foto's kan zien vanop de plaats war je nu bent.
Dag Bart,
De jean

Lieve,
In deze tijd van het jaar ontsteek ik vele kaarsjes, voor al de lieve mensen waar we zo van houden maar ons ontvallen zijn. Ook voor Bart en een extra voor jullie wie ik zo'n warm hart toedraag.
Veel liefs en mogen de warmtestralen tot bij jullie te voelen zijn.
Anne-Marie

Dag Bartje,
Ik mis je jongen, ik mis je zo... Het gemis lijkt erger en pijnlijker te worden. Alles doet me aan je denken. Vooral de telefoon. Je belde bijna elke dag met de laatste nieuwtjes of gewoon voor de gezelligheid. Ellenlange gesprekken konden dat worden, die ik soms afbrak voor huishoudelijke klusjes die moesten gebeuren. Kon ik nu nog maar zo'n urenlang telefoongesprek met jou hebben. Ik zou er ALLES voor laten staan... Tegen beter weten in kijk ik nog steeds, of het lichtje van het antwoordapparaat niet knippert als we thuis komen... Een seconde later komt dan het besef dat het niet meer kan, dat je er niet meer bent, mijn zoon.
En nu met de komende Kerstdagen wordt alles nog erger. Vroeger kon ik genieten van deze mooie periode van het jaar. Nu tel ik de dagen af naar januari. Ik kan de vrolijke lichtjes en muziek haast niet verdragen. Met je broer eten we dit jaar op restaurant. Thuis feestelijk eten, zoals we vroeger altijd deden, kan ik ook niet aan. Je lege stoel doet me teveel pijn.
Het enige wat ik nu voor jou kan doen, is een kerstgedicht zetten op je memorial site. Ik hoop dat je het kan lezen, waar je nu bent.
Ik omhels je lieve schat, met 3 dikke kussen.
Je mama