Ik ben nog steeds beduusd en verdoofd, ongeloof en verbijsterd. Hoe kan dat nou? 39 en dan over, voorbij, uit. Ineens zo maar pats boem een hartaanval en pof jou leven op dit aardse is niet meer. Geeft mij kippenvel en herinneringen aan mijn vader 41 pats boem hartaanval en voorbij. Hoe kan dat nou, zo een sportief iemand? Altijd met je lichaam bezig, soms extreem en met de ziekte van Crohn de nodige dalen. Kom op ….je bent maar 10 jaar jonger dan ik ben….WTF ....
Het verdringt een beetje de mooie, warme en liefdevolle herinneringen. Het heerlijke ,eerlijke, pure en soms totaal anders. Het verdringt het lachen, het gekke en onbezorgde. Maar ook het gevecht met lichaam en geest en ver daarbuiten. En toch …het beeld van de feestjes met je broer Aristo…jullie zijn toch broers? Jaaaaa zeiden jullie dan...Het vieren van het leven, het bijna filosoferen over, de stralende lach. Nu ik dit opschrijf voel ik de glimlach, de warmte en zoveel meer. Langzaam neemt dat beeld van jou weer de overhand. Want wij waren je een beetje uit het oog verloren. Hoewel je altijd in onze gedachten was en van vele met ons, had je jezelf een beetje teruggetrokken of was alles een beetje verwaterd. Het hoe en waarom was niet eens belangrijk, meer was het hoe zou het zijn met?…..Tot dit bericht, geschokt en verdrietig, verward en onrealistisch.
Lieverd ❤️ wat zullen we je missen. Wat zijn we dankbaar dat we met jou herinneringen hebben kunnen maken en wat zullen we daar met heel veel liefde nog vaak over hebben. Donderdag gaan we samen van jou aardse afscheid nemen. Voor iedereen die jou heeft mogen leren kennen, veel sterkte, in liefde en in licht ❤️ En voor jou Bart tot ooit ……❤️