We leerden elkaar in groep 5 kennen op de lagere school, jij was 8 jaar en ik 9. Er was direct een klik tussen ons. Ik logeerde vaak bij jou, terwijl ik bijna om de hoek woonde.
Dat logeren was meer om rottigheid te verzinnen voor de volgende dag! Om zomaar een paar voorbeelden te noemen: suikerbieten van de 12e etage naar beneden gooien en stiekem sigaretjes van je moeder pikken. Ons eerste pakje sigaretten dat wij zelf kochten: Pall Mall. Je zei: "neem jij het maar mee naar huis". maar ik was zo ontzettend bang dat m’n ouders erachter zouden komen, dat ik met de sigaretten naar de wc was gegaan om ze door te spoelen. Ik denk dat ik wel 100 x de wc doorgespoeld had, omdat die krengen niet weg wilden spoelen.
Ook weet ik nog dat we het telefoonboek vaak pakte om rare namen te zoeken, zodat we die mensen belde met allerlei rottigheid. We gierden dan van het lachen.
Na onze schooltijd ging ik verhuizen naar Spijkenisse, waardoor ons contact minder werd. Toch zijn we elkaar nooit uit het oog verloren. Toen bleek dat wij beide de kappersopleiding hadden gedaan, jij het herenvak en ik het damesvak, we kletste vaak bij over wat er zich afspeelde in de salons.
Ook nam je mij vaak in de maling. Als ik op vrijdagavond moest werken, werd ik om 19:30u nog gebeld. Met een vervormde stem deed jij je dan voor als klant: "met mevrouw Borstlap. Ik wil graag nog gepermanent worden". Dan probeerde ik je zo beleefd mogelijk te overtuigen dat ik dit niet voor 21:00u (sluitingstijd) zou redden. Een heel drama volgde. waarbij je mij had overtuigd dat je het hogerop zou zoeken. Uiteindelijk kon jij je lach niet meer inhouden en we hadden dikke pret dat ik er wéér was ingetuind.
Tijdens onze relaties hadden we iets minder contact, maar nadat onze beide relaties waren verbroken deelden we samen het verdriet. "Kop op, zei ik dan "we gaan lekker uitwaaien op het strand in Hoek van Holland met je honden".
Zo eigenwijs als ik ben, wilde ik Senna aan de lijn houden. Je had mij al gewaarschuwd voor een ski avontuur. Hmmm, ja dat gebeurde natuurlijk ook!! Zo zijn we heel wat keertjes gaan uitwaaien op het strand met veel gesprekken van dien. De honden speelden een hoofdrol in je leven, maar ook je broertjes, Dick, Harry, Dave, je neefjes, nichtjes, waar je supertrots op was en natuurlijk je moeder, waar je voor zorgde.
Ik weet dat jij je soms heel eenzaam voelde in je flat. Dit kwam mede doordat jouw liefde voor je honden niet door iedereen in het flat werd gedeeld.
Uiteindelijk bracht het toch ook juist weer een andere liefde. Jij leerde jouw nieuwe vriendin kennen. Ik was ontzettend blij voor je, ondanks dat ons contact weer wat minder werd.
Uiteindelijk ontving ik een bericht met "Mar, ik ben ziek!".
Tja... er zijn zoveel mensen in Januari die griep hebben, ik vroeg je nog "wat heb je dan?".
Je reageerde niet meer. Ik las het bericht dat Luciénne op Facebook had geschreven en schrok me te pletter!, wat ben ik blij dat ik nog naar je toe gekomen ben in het ziekenhuis.
We waren 50 jaar vriendinnen met een lach en een traan, met de ups en de downs.... ik ga je missen lieve Bernice.
Ik wens familie en bekende heel veel sterkte toe!
