Lieve vriend,
Vanaf het allereerste moment op de mining-afdeling voelde ik jouw passie en toewijding. Jij opende de wereld van lassen voor me, en ik ontdekte gaandeweg hoe staal en vonken samen een verhaal schrijven dit dankzij jou.
De uren die we doorbrachten boven op kantoor, overdag én ’s avonds, zal ik nooit vergeten. Na dat moment dat ik je overhaalde om naar de manufacturing-afdeling over te stappen, voelde het als een grote eer om jou de kennis over te brengen van het lasrobot programmeren. Samen bouwden we niet alleen programmeer taal, maar ook vertrouwen en vriendschap. De leuke momenten samen zal ik nooit vergeten op kantoor en op de werkvloer.
En dan de avonddiensten met Peter, Rob, jij en ik, onder het genot van jouw heerlijke koeken van de plus ''jou favorieten'' en stevige gesprekken die over van alles en nog wat gingen. Die etentjes van pizza en zoete traktaties maakten de zwaarste avonden lichter. Het kantoor voelt zonder jouw lach erbij stil en leeg.
Dinsdagochtenden bij jou thuis waren een cadeau in de week. Je vrouw en dochters omringden je met liefde, en wij kletsten en lachten terwijl we ons tegoed deden aan (stiekem) ongezonde koeken en koffie. Die momenten vol warmte en samenzijn draag ik voor altijd met me mee.
Ik ben dankbaar dat ik zo dicht in jouw leven mocht zijn en je tot de allerlaatste momenten heb kunnen steunen. Je hebt geknokt met alles wat je had, maar soms houdt zelfs een groot hart het niet vol.
Ik, Iris en Aivory zullen er altijd zijn voor je gezin, net zoals jij er altijd voor mij was in de jaren samen. We missen je vreselijk, maar dragen jouw geest en onverwoestbare lach in ons hart voort.
Rust zacht, lieve maat. We houden van je.
Groet, Dave Kennis
