Lieve Bert!
Lieve Hilly, “zussen en broers” van onze dochters.

Zo’n 30 jaar geleden was ik zwanger en vroeg aan Hilly of ze wilde gaan oppassen als ik weer aan het werk zou gaan. Niet alleen jij zei: “Ja”, Hilly, maar ook Bert! Hoe bijzonder is dat!! Heb je zelf 2 puberdochters, krijg je alle baby”troep” weer in je huis. Er komt niet alleen een schattige baby, en ruim twee jaar later nog één, ’s morgens vroeg binnen, maar een spullen dat daarbij horen! Vooral de box in jullie kamer aan de Komijn nam toch best wat ruimte in.
Eigenlijk vanaf dat moment zijn onze 2 gezinnen verbonden en spreken we over elkaar als familie.
Natuurlijk was Hilly overdag met Arien en Annemiek bezig, maar jij Bert vond het ook stoer om ze met de motor van school te halen. En als je thuis was bij de lunch had Hilly soms moeite om je een beetje te temmen. Jij maakte graag geintjes met je kunstgebit.
In die tijd was het de gewoonte om in poëziealbums te schrijven. Van jou geen versje van 13 in een dozijn, Bert. Jij maakte een persoonlijk gedicht met jouw heerlijke humor.
Voor Arien schreef je:
Wat ik nooit zal vergeten,
Is dat jij zoveel brood kunt eten.
Maar wat jij doet,
Is alleen maar goed.
Tenslotte word je van eten groot.
En zeg ik later misschien wel:
“Wat is die Arien een stoot”.

En voor Annemiek: (met een vooruitziende blik…..)
Jij kijkt heel graag tv,
Als het kan zelfs op de plee.
Maar straks is het uit met de pret
Geen tijd meer voor het kindernet.
Want in de toekomst ga je studeren
En dan moet je veel leren.
Krijg je vast een goede baan.
Ik hoop alleen dat je ook dan nog
Eens bij mij langs zult gaan.

Onze gezinnen zijn in de loop der jaren duidelijk groter geworden.
We hebben verjaardagen, bruiloften, feesten en geboortes met elkaar beleefd.
We zochten elkaar zelfs in het buitenland op, b.v. onder de Eiffeltoren in Parijs.
En, nog duidelijk in onze herinnering, de solextocht: al zwierend kwam je lachend achter ons aan.
Anderhalf jaar geleden gingen we naar Amsterdam voor “dining in the dark”. Wat had je vooraf een lol! Jij zou vast meer kunnen opeten dan wij. Jij was het immers gewend! Wij zouden vast nog honger hebben. Moet nog wel opbiechten dat ik bij het inschenken van de glazen water, mijn vingers in het glas hield om te voelen hoe vol het was.
Ja, eten deden we wel vaker samen. Jan kan heerlijk koken en maakt graag makkelijk te “lepelen” voedsel. Gezellig en lekker. Dat blijven we natuurlijk doen Hilly!
En zo ben ik ben jou in mijn verhaal.
“Wat fijn dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb”, zeg je. Dat klopt en het heeft jullie veel steun gegeven de afgelopen 3 jaar. Maar op deze dag, waarop we ons Bert herinneren zoals hij was, wil ik jou namens ons in het zonnetje zetten. Je vond het maar heel gewoon en logisch wat je deed voor Bert. Maar ik maak een diepe buiging voor je!!
Het volgende gedichtje geeft alles denk ik goed weer:
Je kent pas je eigen kracht
En weet hoeveel je kunt verdragen
Als het leven, in al haar overmacht
Besluit bewijs daarvan te vragen.

Heel veel liefs voor alle Karssens van jullie tweede familie.

Lieve Bert,
Petra:
Een kleine 50 jaar ken ik je nu. Als klein meisje van 4 jaar kwam je voor het eerst in ons gezin. Je bracht een hoop hilariteit en drukte mee! Maar je was ook altijd zeer attent. Nooit kwam je zonder bloemen en/of paling bij ons thuis. Mem werd altijd wel ergens mee verwend. Bijna 50 jaar later deed je het nog steeds. Ook Hillie zat nooit zonder bloemen en een verjaar-, trouw- of Valentijnsdag ging nooit voorbij zonder een attentie of etentje.

Voor mij was je een grote broer. ’s Ochtends snel naar Bert als hij op zolder was blijven slapen. Lekker ravotten en gek doen. Wel opletten op het luik wat open staat, want voordat je het weet lig je beneden!
Slechts een paar jaar later trouwden jullie al. Op de bruiloft was ik met mijn 6 jaar jullie bruidsmeisje. In Biddinghuizen gingen jullie wonen en daar was ik kind aan huis.

Mark:
In Biddinghuizen heb ik ook mijn eerste goede herinnering aan jou Bert. Het was volgens mij Sinterklaasavond 1986. Ik maakte daar voor het eerst kennis met een stoere, sportieve, zelfverzekerde, humoristische, vriendelijke vent. Ik, een verlegen 17-jarige tiener, was onder de indruk.
In de jaren die volgden trokken we met enige regelmaat met elkaar op. In de zomer op het strand aan het Veluwemeer, met de familie naar Night of the Proms, samen op motorrijles (wat was dat koud!!!), vakantie in Frankrijk ...
Eerst ging Petra alleen mee. Bert op pad met zijn vrouwen, Petra was volgens iedereen eerder het derde kind, dan de zus van Hillie. Ook samen zijn we nog een keer met z’n allen naar Frankrijk geweest. Heerlijk genieten van de Franse zon, de snel stromende riviertjes, lekker eten EN in de nacht het heftige dromen van Bert meemaken! Het leek echt alsof er iemand vermoord werd…

Petra:
Bert, je stond altijd voor iedereen klaar. Of het nu het schilderen van het huis was, een verhuizing, de ramen wassen of iemand naar Schiphol brengen. Je deed het graag en niks was je te veel. Geld hoefde je er niet voor te hebben. Gewoon een keer lekker uit eten. Dat was meer dan voldoende. Gelukkig hebben we dat ook de afgelopen tijd nog een paar keer kunnen doen. Lekker vis eten bij Dries van de Berg in Harderwijk. Daar kon je echt van genieten en wij met jou!

Mark:
Een andere liefde van je was het luisteren naar en genieten van muziek. Samen naar The Night of the Proms, Eric Clapton in Thialf Heerenveen, Arrow Rock festival samen met Geert in Biddinghuizen, met Thin Lizzy, Europe, Aerosmith etc. Rond 2006 werd het Lowlands! We gingen niet samen maar troffen elkaar wel elke editie. Iconische concerten van The Killers, Foo Figters en Muse (Uprising hebben we al gehoord. Een protestsong tegen de gevestigde orde. Iets wat goed bij je past. Je bent tegen onrecht en kwam goed voor je eigen rechten op). Je genoot van de bezoeken aan dit festival. Helaas liet je zicht je steeds meer in de steek en moest je het bezoek aan Lowlands vaarwel zeggen.

Petra:
Sporten, je 2e grote liefde. Je hebt het altijd graag en veel gedaan. Niks was je te gek. De Elfstedentocht schaatsen, de Elfstedentocht fietsen, 24 uur wandelen in Apeldoorn, veel met Hillie wandelen en fietsen. De laatste jaren vele zondagen met Mark op de mountainbike door de polder. De laatste periode zelfs nog op de tandem. Helaas heeft dit niet lang mogen duren…

Mark:
…maar bovenal was je altijd ongekend positief en had je aandacht voor anderen! Hoe slecht het ook met jou ging, er waren altijd mensen waarmee het in jouw ogen slechter ging. Die meer hulp nodig hadden en dan dat jij nodig had. Altijd nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen. Hoe was de vakantie, welk concert heb je bezocht, hoe was de escape room Leonie en Robin? Hoe gaat het met je ouders Mark? Kunnen we naar Mem, Hillie? Ik wil graag weten hoe het met haar gaat….

Met enorm veel respect kijken wij terug op je leven. We hebben van je genoten, om je gelachen. Je stond altijd klaar voor anderen, zonder er iets voor terug te verwachten. Wat was je sterk, je was mega sportief, maar bovenal hield je enorm veel van je vrouw, kinderen en kleinkinderen…
Wat zullen we je missen!

Altijd betrokken en geïnteresseerd.
En ieder kind jn jouw omgeving gekke dingen geleerd.

Papier en kattenbrokken kun je namelijk gewoon eten, liet je ons zien en weten.

Die grappen en grollen maakte jouw aanwezigheid altijd een feest.
Maar ook tijd en aandacht is er altijd voor iedereen geweest.

Met een warm gevoel en mooie herinneringen zullen wij jou nooit vergeten.
We zullen af en toe vast nog eens een kattenbrokje eten.

Vaarwel Bert!

Roël, Iris en Loïs

Dag Bert, ik heb je ontmoet toen je voor ons de post bezorgde. Je was een hele fijne collega een lief en integer mens. Ik wens de familie heel veel sterkte toe. Liefs Olga Polman Tuin

Nu we jou dit huis uit zullen dragen
Dit huis waar je zo graag was
Dit huis dat je tot een huis maakte
"Je aardse paradijs"
Dit huis zo mooi gelegen
Altijd wat te zien, altijd wat te doen.

Dit huis waar je je kinderen ontving en je kleinkinderen
je familie, je vrienden en ieder die maar aankwam
Dit huis waar je je deur open hield
Dit huis waar je je laatste jaren deelde
met de liefste mens in jouw leven.

Nu we jou dit huis uitdragen
beseffen we nog maar half
hoe dit huis voor altijd anders zal zijn
leger, stiller.....

Nu we jou dit huis uitdragen
groeten we je
in de verwachting dat je
in jouw "droomland" zal binnenkomen.

Dit gedicht is voorgelezen voordat Bert het huis werd uitgedragen.