Zij die wij liefhebben
En verloren
Zijn niet meer waar zij waren
Maar zijn altijd waar wij zijn

De lach van Bert blijven we horen. We hebben mooie herinneringen aan de leuke contacten om bij te kletsen, iets te vieren en ons laatste bezoek aan hem om te treuren over iets dat niet meer is.
Zijn vriendschap was een trouwe vriendschap.
We hopen dat Bert met een knipoog jou, Rina, en jullie geweldige kinderen en kleindochter, kan volgen en steunen.
Liefs,
Jan en Marjo de Bont

Beste Rina, Erik en Inger , Paul Marijke en Fleur, Bart en Britney .

Wat zal de komende tijd anders zijn . daar denken we vaak aan.
Alleen met de steun van elkaar kun je verder gaan.
De komst van Fleur bracht vreugde en geluk.
Laten we proberen met dit kind in gedachten ,het gemis en pijn
wat te verzachten.
Eric en Hannie.

Eën gedicht voorgedragen door Leoni v. Hoof van uitvaartverzorger "Hans Raaijmakers" bij het afscheid van Bert bij het crematorium in Heeze.

Een boek,
Een boek is als het leven,
met een begin en een eind.
Een einde dat soms heel verrassend kan zijn.
Na de laatste bladzijde lijkt het verhaal voorbij.
Het boek is uit.
Maar toch, dat is niet het einde.
De inhoud van een goed boek zal altijd bij je blijven,
je "leest" het keer op keer.
Vooral de mooie dingen,
herinner je je telkens weer.
Je ziet, je voelt, je zit er weer middenin.
Met een lach en vast ook een traan,
laat je het verhaal weer langzaam
door jou herinneringen gaan.
Laat dit boek een steuntje voor je zijn,
als je weer denkt aan dat ene boek,
misschien wel het mooiste boek van allemaal.
Ga er eens voor zitten, rustig op de bank,
een kopje koffie, een kaarsje erbij.
En "lees" dan gerust nog eens dat boek.
Het was te mooi om voorgoed dicht te slaan.

Beste Rina,Erik en Inger, Paul en Marijke, Bart en Britney, familie en vrienden.
Bert.....zorgzaam, zonder poespas, puur maar vooral een fijne vriend.
Na het verschrikkelijke bericht over zijn ziekte heeft Bert alle moed bij elkaar geraapt om het gevecht tegen zijn ziekte aan te gaan. Hij voelde zich erg gesterkt door Rina en de kinderen.
Hij zei"daar doe ik het voor ". Helaas heeft het niet moge baten.
Afgelopen vrijdagmorgen kreeg ik het droevige bericht. Het heeft mij maar iedereen van de "Joframarie's"ontzettend geraakt.
Wij zijn al meer dan 40 jaar vrienden van elkaar en een van de hoogtepunten in het jaar was het Hemelvaartweekend.
Bert keek er altijd erg naar uit. Hij ging meestal een paar dagen eerder en zette dan daags van te voren mee de "kantinetent"op.
Fietsen deden wre ook veel tijdens het weekend, Bert had soms moeite om ons bij te houden, maar sinds hij een E-bike had, konden wij hem nog maar met moeite bijhouden.
's- Avonds onder het genot van een flink glas bier kwamen de discussies los, meestal over de politiek. In de avond werd de hele economie geregeld voor Nederland en Bert was hierin zeker niet de minste.
Bert was een stoere vent, hij was zoals hij was,maar je had wat aan hem.
We herinneren ons nog als de dag van vandaag hoe hij samen met Marcel ons begeleide tijdens de fietstocht naar Santiage de Compostella.
We noemde hen weleens ons Facilitair Team.
Met bus en caravan nam hij al onze bagage mee. Elke dag zorgde hij met Marcel voor de boodschappen, de lunch rn dat de caravan met de luifel weer klaar stond op de overnachtingscamping. Bert had een enorm plichtsbesef want hij paste goed op zijn " combinatie"(zoals hij dat vaak zei over zijn bus met caravan).
Hij hield van deze reis ook een compleet logboek bij.
Ondanks het vele gesjouw had Bert enorm genoten van deze tocht en wij zijn Bert voor zijn geweldige hulp nog steeds dankbaar.
Bert hield veel van de natuur hij genoot ervan. Als we bij Bert en Rina op bezoek waren, nodigde Bert ons altijd even uit om naar zijn groentetuin te kijken. Hij vertelde dan heel enthousiast over zijn eigen groente. Ik moet ook eerlijk zeggen, zijn tomaten waren ook echt de zoetste van heel Nederwetten.
Rina, je hebt BERT enorm bijgestaan tijdens zijn ziekte, je was dapper, want het was eeen moeilijke keus, maar Bert ging voor jou en de kinderen, vol trots had hij de foto's van jullie op zijn nachtkastje staan,Hij had zich ook zo verheugd op zijn eerste kleinkind.
Rina je zult nu samen met de kinderen verder moeten, het zal zwaar zijn om dit verdriet te dragen , maar samen zijn jullie sterk.
Ook wij zullen jullie blijven steunen om dit verdriet te helpen dragen.

Ria,Franka en Karel, Rikie en Piet, Johanna en Marcel, Maria en Jan.