Pap,
Wat een intense tijd hebben we de afgelopen 2 maanden gehad.
jij met het gevecht tegen je ziekte, wij om er zoveel mogelijk voor je te zijn. Gelukkig hebben we altijd, ook in de afgelopen maanden, nog veel mogen genieten met elkaar.
Je hechtte veel waarde aan de relatie met je eigen broers en zus, je vond het dan ook erg fijn dat ook wij altijd in harmonie zijn opgetrokken. In aanloop naar je eerste kuur hebben we je beloofd dat we voor deze goede band zullen blijven zorgen, daarop gaf je als reactie helemaal klaar te zijn voor de strijd die je moest gaan leveren met de chemo.
De keuze voor deze zware chemo heb je gemaakt om de komst van je eerste kleinkind mee te maken, en de trouwerij van onze Erik.
Bovendien gaf het je het vooruitzicht om zonder beperkingen de komende jaren van de tuin te kunnen blijven genieten.
Net als de vele koppen koffie die je tot ieders verbazing op een dag kon wegwerken.
de vraag ‘jongen, hedde d’r nog inne’ zal ik echt gaan missen.
---
Het moment dat je net vrij was van alle infusen na je eerste kuur, en je weer enigszins op de been was hebben we elkaar omhelst en zei je: ‘wat voelt dit fijn jongen’ dit moment zal ik nooit vergeten.
maar we hoeven niet alleen aan de laatste fijne momenten te denken, er zijn er zo verschrikkelijk veel aan vooraf gegaan:
toen wij klein waren was je altijd in voor een potje stoeien, hoe vaak hebben we je niet van de bank af gedrukt. Later lagen we met zijn allen na het eten voor de TV te slapen, degenen die wel eens het begin van de avond zijn gekomen herkennen dit beeld vast nog.
jij had hierbij de vaste plek waar je afgelopen week ook opgebaard hebt gelegen.
Koud was het nooit, op de eerste plaats vanwege de liefde die je ons altijd hebt gegeven, maar ook vanwege de kachel die je altijd goed stookte.
Om thuis de kachel te kunnen stoken, ging je er altijd met je broers op uit om hout te zagen en kluiven. Dit was je grote hobby en vast moment om samen met jou broers te zijn.
Behalve de kachel heb je zelf ook altijd flink gerookt, hierbij heb je het ons wel altijd van harte afgeraden, maar zelf ben je er nooit helemaal vanaf gekomen.
De laatste tijd was je officieel gestopt, maar je liet geen kans voorbij gaan om bekenden waarvan je wist dat ze rookten te vragen om een sigaret, want het ‘was gewoon lekker’
De laatste jaren zijn wij alle drie op ons zelf gaan wonen, en hebben we onze meiden leren kennen.
Je hebt in deze tijd altijd voor ons klaar gestaan om in huis te klussen, of mee de tuin aan te leggen.
Voor Inger was je dé vraagbaak als het ging om de tuin en vijver.
Je was gek op onze meiden, Inger, Marijke en Britney. Ook de hond van onze Bart en Britney, Guus, had je in je hart gesloten.
Guus wist, net als wij toen we klein waren, dat hij voor wat ravotten of een stevige knuffel bij jou terecht kon.
Als ik onze meiden mag geloven, leef je in ons voort op de meest simpele momenten:
Het plagen van de meiden zoals jij dat al bij ons mam deed, de manier waarop we ’s nachts in bed liggen, je humor en onze lach klinkt volgens hen hetzelfde als die van jou
Pap we vinden het verschrikkelijk dat je je strijd niet hebt mogen winnen, maar we weten dat je er vol voor bent gegaan.
We zijn trots op je moed die je hebt gevonden om deze strijd aan te gaan.
We zullen nog veel aan je denken.
Rust zacht pap.