Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mijn eerste kennismaking met jou was toen ik Jelte net had leren kennen, je nodigde ons uit om gezellig in de tuin bij de vuurkorf elkaar te leren kennen. De hele familie was aanwezig en een aantal vrienden, de kinderen waren nog klein een jaar of 9 en 11. Ik vond je gelijk leuk je was nieuwsgierig stelde leuke vragen en stelde me op me gemak. in de loop van de jaren bleek dus ook dat jij de verbinder in de familie was altijd nieuwsgierig hoe het met ons ging. In de begin jaren was je veel met Fliere en je moeder bij ons en de kinderen en het was zo gemoedelijk altijd.
Toen leerde je Silvie kennen, we wisten vanaf het begin dat dit de grote liefde van je leven was je straalde van oor tot oor en alles ging ook erg snel waarom wachten als iets goed is. Luuk werd geboren en hoe bijzonder op de verjaardag van zijn ooms en tante. Het was heel fijn om te zien dat jij een Sylvie gewoon altijd verliefd zijn gebleven dat gunde ik je ook erg je was geen man om alleen te zijn je had veel te veel te delen. En dan ben jij nu ineens niet meer Bert de verbinder. Ik ga je missen. Dag lieve Bert

Lieve Silvie, Fliere en Luuk.
Bert, voor mij Uncle B, is niet in een paar woorden te beschrijven.
Ik heb Bert leren kennen op Klinkhamer en de oprechte eer gehad om flink wat diensten met hem te werken. De diensten met Bert voelden vertrouwd met een lolletje en ook met serieuze gesprekken. Ik vergeet niet meer dat ik nog niet zo heel lang op Klinkhamer werkte, en ik een client zijn haar met de tondeuse een stuk korter zou maken. Zo geschikt als dat ik was als kapster, begon ik net als iedere professional midden op het achterhoofd van de client. Helaas was de client mij vergeten te vertellen dat zijn opzetkammetje kapot was. En nog voor ik de eerste strook had afgemaakt sprong de kam van de tondeuse. Gevolg? Een grote hak op het achterhoofd.
Ik koos ervoor om Bert te bellen voor hulp. Bert kwam boven en keek er naar. Hij deed zijn uiterste best om mee te denken, om vervolgens in lachen uit te barsten en te zeggen; Sorry Denise, maar dit wordt echt niks meer, al zijn haar moet er af!
Zo gezegd zo gedaan en gelukkig kon de client lachen om zijn "boevenkoppie'. De lach van Bert zal ik niet vergeten.

Daarnaast werden mijn autobanden geregeld even gekeurd onder het genot van een sigaretje, zodat hij vervolgens de ontdekking deed dat ik wat stoeprandjes had mee gesnoept. De; Deniseeeee!!! wat heb je nou gedaan met je banden, maakte me zenuwachtig en lacherig te gelijk. Bert was zeker net zo goed voor de auto' s als voor de clienten.

Bert was voor mij echt een maatje op klinkhamer en vooral iemand bij wie ik me 100% vertrouwd en gehoord voelde.
Zijn terugkomst na een verdrietige gebeurtenis tijdens onze dienst bevestigde wat ik al wist. Bert is one of a kind! Ik heb heel veel van hem mogen leren en het was echt fijn om met hem samen gewerkt te hebben. Hij heeft mij geleerd hoe waardevol en belangrijk het is om eerlijk naar elkaar te zijn.
Aan het begin van iedere dienst zei hij: Denise hoe zitten we er bij? De ene dag was mooier dan de ander, en soms was het heerlijk om hem gewoon in alle eerlijkheid te horen zeggen: Kut, moe Blegh, met jou? En ook ik durfde steeds eerlijker te zijn.
En hoe natuurlijk kon hij dan zeggen: Zo we hebben nu genoeg geklaagd, we gaan deze dienst nailen. En dat, waren vaak de beste diensten.

Ik zou denk ik nog hele verhalen over hem kunnen vertellen. Maar weet (en dat weten jullie gelukkig) dat jullie stuk voor stuk zijn trots waren. De liefde waarmee hij over jullie sprak was echt hartverwarmend en inspirerend.
Ik zal zijn knuffels in het dorp missen. De grote armen van mijn Uncle B!

Liefs en alle sterkte gewenst,

Denise Wiltjer-Dob (collega van klinkhamer)