Lieve pap
Er is inmiddels een jaar voorbij gegaan waarin jij niet meer in ons leven bent. Het gaat verrassend goed met me. Ik mis je vooral op momenten wanneer ik advies nodig heb, een stoer verhaal kwijt wil, of als ik weer is plannen maak om te gaan zeilen. Verder kom ik de dagen prima door. Hieruit haal ik dat ons afscheid goed en compleet is geweest, wat ik natuurlijk ook niet anders had verwacht.
Wanneer ik het nodig vind, rouw ik nog even om je. Neem ik een moment de tijd om aan je te denken en stil te staan bij onze herinneringen. Maar ook dat doen we als gezin graag met elkaar op je verjaardag of op 16 april. Met deze herinneringen kunnen we de memori dan ook met een gerust hart afsluiten.
Lieve pap, nog één keer op papier: het ga je goed! We zullen nog altijd aan je denken en om je geven.

Lieve papa
Een jaar geleden hadden wij allemaal nooit verwacht wat ons te wachten zou staan. Zoals jullie allemaal weten was Bert een verschrikkelijk bijzonder mens. Eigenlijk is in woorden niet goed uit te drukken wat hem zo bijzonder maakte. Een hoop van jouw bijzonderheden vatte ik graag samen als: “mijn vader is echt een hippie”. Naaktlopende dienstweigerende vegetarische goedzak zou je wel aardig omschrijven. Met een groot hart voor je familie, vrienden, Eigen Hulp en anderen ging jij door het leven.
Ik zal altijd de herinneringen koesteren die ik met je had. De diepe gesprekken die we samen voerde als je me weer is naar volleybal of doedelzakles bracht, of onze jaarlijkse zeiltochten op de Friese meren. Het laatste jaar met z’n drietjes, jij, Jochem en ik. Nu het een mannenuitstapje was werd de sfeer al snel een stuk ongepaster met een hoop vieze grappen en grollen.
Er zijn ontelbaar veel herinneringen die ik samen met je heb meegemaakt in de afgelopen 25 jaar. Van toen ik aan je vroeg waarom Sifra onder de boter zat toen ze net was geboren, tot aan ons etentje een paar weken geleden. Het is moeilijk om zo veel te onthouden, maar jij hebt voor mij en alle andere kinderen een dagboek bijgehouden. Hierin heb jij op mijn verzoek nog een laatste boodschap geschreven en daarvoor wil ik je onwijs bedanken.
Ik zal het voor altijd kunnen waarderen hoe jij zo lekker nuchter in het leven stond, zowel in jouw eerste leven, als in jouw tweede leven, zoals je het zelf zo mooi omschrijft.
Lieve pap, ik ben blij dat we het zo goed hebben kunnen afsluiten. Ondanks dat zal ik altijd van je blijven houden en je nog heel lang blijven missen.
Rust zacht papa.

Het is alweer ruim een jaar geleden, het is tijd om deze mooie plek voor herinneringen af te sluiten. Het gaat goed hier, met mij in ieder geval. Als ik terugkijk naar afgelopen jaar is er zoveel gebeurd, zoveel wat jij niet meer hebt meegekregen. Om je toch nog een beetje mee te geven heb ik een samenvatting voor je gemaakt.

Ik ben gestopt met mijn stage kort na je overlijden. Even tijd om de maanden ervoor te realiseren, tijd voor mijzelf en voor ons gezin. In Juni ben ik school weer gaan oppakken en heb ik alle vakken behaald! Jij hebt mij nog geholpen met mijn motivatiebrief voor de Minor Oncologie, en twijfelde niet of ik toegelaten zou worden. Goed gedacht, ik werd toegelaten en heb deze met veel plezier en succes afgerond :) Nu ben ik bezig met mijn laatste stage op de Longafdeling in het Sint Franciscus Gasthuis, waar jij vroeger ook werkte. Ik heb het enorm naar mijn zin en heb mijn draai goed gevonden. Ik hoop dat ik voor mijn afstuderen komend september op de oncologie afdeling in het Vlietland ziekenhuis stage mag lopen, dat is inmiddels wel een droom geworden. Ik wil daar afstuderen, blijven werken en doorstuderen. Jouw ziekte heeft daar natuurlijk een grote rol bij gespeeld. Hoe het voor ons is verlopen, zo wil ik het andere ook meegeven; voor zover ik daar invloed op kan hebben, lijkt mij een prachtig en dankbaar beroep.

Ondertussen woon ik nog steeds in ons paleis in Pernis met Bram (en Loet!! Ons konijn). We hebben vorig jaar een geweldig dakterras gebouwd samen met de huisbaas, en kort geleden 5 weken keihard geklust om overal een mooie houten vloer te leggen. Het ziet er prachtig uit, je zou denk ik best trots zijn, ik ben het in ieder geval wel.

Ook heb ik van november tot mei in de testraat gewerkt als ‘bemonsteraar’, superleuk werk. En nu, sinds een maand, werk ik als vaccineerder/voorbereider in Den Haag! Ik heb met Bram een heerlijke vakantie geboekt naar Italië (2 weken!) en ben benieuwd wat mij komend jaar allemaal te wachten staat.

Het voelt gek dat je bovenstaande allemaal niet hebt meegemaakt, de tijd vliegt toch echt voorbij. Ik mis je, nog steeds, met regelmaat. Maar het gaat goed, echt goed. Je hebt ons verdrietig maar goed achtergelaten. Als ik aan mensen vertel over jou overlijden zeg ik ook altijd erbij dat het toch ook een mooie en bijzondere tijd is geweest. Ik kijk er goed op terug, met een geheven hoofd. En zoals jij in je rouwkaart had omschreven, zo leef ik verder, ‘Het was goed zo’.
Dag pap en een dikke dikke knuf,

Nieuwe verhalen komen er niet meer in het levensboek van Bert, maar dat betekent niet dat het boek er niet meer is.
Afgelopen jaar was een jaar waarin ik regelmatig het levensboek van Bert heb gepakt en de hoofdstukken waarin de fijne herinneringen stonden opnieuw en opnieuw heb doorgelezen. Dit zal ik in de toekomst blijven doen en dan ook weer keer op keer ervan genieten. Daarnaast gebruik ik het boek om er wijze lessen uit te leren, wat soms erg lastig is aangezien de dingen die je van hem leerde zo natuurlijk waren dat je soms niet in de gaten had dat dit een les was die je leerde. Met het lezen van Bert zijn levensboek, ben ik bewuster mijn eigen boek gaan schrijven, ditmaal zonder de hulp van Bert, maar wel met de hulp van een geweldige moeder en brusjes. Bedankt pap dat ik onderdeel mocht zijn van jouw leven!

Lieve papa, de tijd van (nog) verdere afsluiting is gekomen; het is tijd om jouw Memori te sluiten. We zijn inmiddels een ruim jaar vanaf jouw overlijden vandaan. Een heel vreemd jaar, waarvan niemand had kunnen voorspellen dat het er zo uit zou zien. Niet allerminst omdat jij er niet meer was, maar ook omdat de coronapandemie de hele wereld in z’n greep had. Afgelopen jaar ben ik meer dan eens dankbaar geweest dat deze ellende jou (en ons) ten tijde van je ziek zijn bespaard zijn gebleven. Met de kennis van nu, is maart-april 2020 de allerbeste periode geweest om met elkaar afscheid te nemen.

Ik ben inmiddels twee verjaardagen, twee vaderdagen, een keer Sinterklaas, een keer Kerst, een keer oud & nieuw en een keer Pasen vaderloos verder. Ook komende jaren zullen deze momenten ijkpunten in het jaar zijn en ik weet nu dat ik die prima doorkom, omdat ik weet en voel dat je er altijd een beetje bij bent: in een gedraging van een van ons, in een anekdote, in een herinnering, in gedachten en natuurlijk in mijn hart!

Vanzelfsprekend had ik je het allerliefste nog een jaar of veertig (of misschien liever dertig;)) om mij heen gehad, had ik dolgraag jouw denkhulp willen hebben bij het kopen van een huis, je willen voorstellen aan mijn nieuwe partner, of jou als opa voor mijn kinderen willen zien, maar ik zal je er tijdens die momenten maar bij bedenken. Voor zover het overlijden van je vader goed kan zijn, is het goed zo. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan je denk, als je dat maar weet! Dikke kus papsie, I love you!

Lieve Bert
Ruim een jaar geleden heb ik je moeten "inleveren". Ik kijk met genoegen terug op de fijne jaren samen.
De prachtige kinderen die wij hebben. de mooiste herinneringen waar ik op terug kan kijken. Dankbaar ben ik voor de tijd, die we samen hebben mogen doorbrengen. Je bent voor mij nog altijd de mooiste, liefste, leukste man. Als ik aan je denk verschijnt er meestal een glimlach om mijn lippen. Ook als ik denk aan je eigen wijsheid.
Soms lastig voor mij en je omgeving, maar het hoorde zo, bij jou.
Veel van je geleerd en genoten van je aanwezigheid. Je blijft in herinnering, om nooit te vergeten.
Ik blijf achter met al dit moois.
liefsLia

Lieve Lia, het eerste jaar is je gelukt... het was een zware tocht... ik weet het. Ook al spreek en zie ik je niet... ik weet het. Veel liefde en kracht voor jou. Vandaag moest ik opeens aan je denken, alsof ik aangeraakt werd. Alsof Chris zei; weet je het nog, hoe zwaar dat was voor jou, stuur haar 🧡 liefde dan zorg ik een beetje voor Bert. Dag lief schoolvriendinnetje. Liefs en knuf van Rita

Ik kwam gister Lia tegen terwijl ik boodschappen wil doen. En vraag speelt je man nog bij Excelsior?
Nee hij is dood! Was haar antwoord..
hij is dood galmde het in m’n hoofd.
Want Bert speelde in het orkest waar ik lang geleden ook in speelde. En dat zag ik voor het eerst op de Markt bij omroep Max.
Ik “ken” Lia en Bert via de Freinetschool. Suzanne onze oudste en Sifra de jongste.
Mensen komen langs in je leven en raken je. Onmiskenbaar ben ik geraakt door de energie van deze mensen.
Af en toe kwamen we jullie tegen. Ik heb alle berichtjes gelezen. Wat een mooi mens zijn jullie verloren. Maar wel met hele mooie herinneringen! Ik wens jullie heel veel sterkte vandaag.
In gedachte dat we met z’n allen het leven vieren!
Sandra