Tips over condoleren of herinneringen delen?
......en dan is het de verjaardag van Bert. Ik open mijn telefoon en op Instagram staat dit gedichtje. Wauw, die komt binnen, zo waar!
Vandaag een dag om Berts leven te vieren, scrollen door de foto's van onze optredens en met een brede grijns op het gezicht door alle leuke herinneringen! En speciaal voor Bert gaat hier onze keivalse Super Soca op standje gehoorbeschadiging, net zoals vorig jaar op zijn verjaardagsfeestje in het ziekenhuis. Mocht hij nog ergens rond spoken dat weet hij dat we aan hem denken :-)
Een hele dikke knuffel voor jullie, lieve Li, Sief, Aletta, Jochem, Tobias en Bram
14-11-2019
“Vandaag was de laatste dag op mijn werk. Om 16.30u begint mijn afscheidsborrel. Vlak nadat ik om 16.00u mijn laptop en mobiel heb ingeleverd op het hoofdkantoor bel ik jou met een brok in mijn keel op, want vanmiddag zou je te horen krijgen wat die bobbel in je nek doet. Ik weet het al, ik denk dat jij het ook al wist, en toch wil ik zekerheid, de bevestiging. Ik bel je op en vraag je waar je bent. ‘Op de eerste hulp voor een hartklap’ ‘Oh, huh! Woow, was het nieuws zo slecht dat je hart gelijk van slag is?’ Ik hoor de emotie in je stem en dat doet mij breken. ‘Het is niet goed, morgen moet ik naar het ziekenhuis voor pre-operatief gesprek. Mijn hart moet dan in orde zijn, daarom zit ik nu hier. Er zijn allerlei spoedprocedures in gang gezet. De arts schrok van de groei van mijn nek ten opzichte van vijf weken geleden. Het is waarschijnlijk lymfeklierkanker, maar mogelijk zit het in mijn bloed, het komt tot uiting in mijn nek. Met een PET-scan zal gekeken worden waar de kanker zich nog meer bevindt.’
Ik word overspoeld door verdriet en ik voel de tranen bijna uit mijn tenen komen. De bevestiging van hetgeen we allemaal al wisten doet pijn en het roept megaveel vragen op. Prognoses zijn er nog niet. Eigenlijk is er nog vrij weinig duidelijk. Behalve dus dat het kanker is. Jij zegt: ‘ga jij lekker je afscheid vieren, morgen mag je in de put gaan zitten’. Ik spreek af dat ik het zeker op een borrelen zet en dat ik morgen naar Delft kom, gewoon omdat ik het fijn vind om bij elkaar te zijn. ‘Dat is goed.’”
————————————————————————-
Lieve papa,
Inmiddels zijn we een jaar verder. Heel onwerkelijk. Je kan wel zeggen dat er de afgelopen maanden sprake is geweest van een verminderd besef van tijd. Ik weet niet of alles nou heel lang geleden is, of dat het mij/ons pas net overkomen is. Vanaf het moment dat jij te horen kreeg dat de bobbel in je nek een tumor was ben ik gaan schrijven. Alle informatie en emoties die op dat moment op ons bord kwamen, waren er zo veel, dat het leek of we zeven dagen leefden per 24u. Ik kan het niet anders omschrijven. Nu is het moment dat ik mijn destijds geschreven stuk er weer bij gepakt heb en ervaar ik momenteel hetzelfde verdriet als een jaar geleden, alsof ik er weer even middenin zit.
Papa, vanaf nu gaan de momenten komen dat we op sommige dagen denken ‘goh, een jaar geleden.....’. Deze gedachte is de afgelopen maanden vaak voorbijgekomen en dan vooral in de context van dat we een jaar geleden nog niks wisten. Vanaf nu gaat het moment in dat we een jaar geleden precies wisten dat het niet goed zat, dat we per dag bekeken hoe verder en dat het halfvolle glas over de dagen, weken en maanden steeds minder halfvol leek te worden. ‘Bobbie’ bleek net zo eigenzinnig en uniek als jijzelf. Treffend, zoals je op je laatste dag uitsprak: ‘Want niets kan meer weerstand bieden aan mij!’ En zo was het.
Ik denk heel vaak aan je lief vadertje❤️
P.s. Papa, Trump is inmiddels geen president meer! Zo jammer dat je dat hebt moeten missen. En nog iets: Sean Connery is vorige maand overleden, wie had ooit gedacht dat jij hetzelfde sterfjaar as James Bond zou hebben!
Lieve papsie,
Vanmorgen werd ik wakker en realiseerde ik mij dat het vandaag precies vier weken geleden is dat je ons achtergelaten hebt. Rond deze tijd werd je wakker en ‘sloofde je je uit’ tijdens je dagelijkse rondje op je hometrainer. Zonder weerstand, want, zoals je zelf zei: ‘niets kan meer weerstand bieden aan mij’ (terwijl je in je rechterhand je perenijsje vasthield. Het ontbijt van je laatste weken waar je nog enigszins van kon genieten).
Je bent gegaan precies zoals je was, vol van de onuitputtelijke positieve energie die je altijd met je meedroeg. De tijd gaat onwijs snel; sinds vorige week ben ik mij bewust van het feit dat er, buiten de bubbel waar wij als fantastische familie samen hebben kunnen zijn, nog een bubbel is: de coronabubbel, waarin ik m’n normale leventje weer zoveel mogelijk vormgeef.
Vandaag vind ik een mooi moment om heel hard op Monty Python te dansen en aan alle mooie momenten te denken die ik gedurende mijn leven met jou heb mogen meemaken.
Dikke kus mooi mens❤️
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.