Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Een foto van mijn verjaardag uit 2013 (denk ik).



Lieve lieve Bert, ik vind het vreselijk dat je er niet meer bent. Veel zagen wij elkaar niet maar je was een vast gegeven in mijn leven. Een golf van vrolijkheid trof me iedere keer als ik je zag vanwege je aanstekelijke enthousiasme en de warmte die jij met je mee bracht. Ik koester alle herinneringen die ik aan je heb, het merendeel aan de talloze keren dat ik als kind de oren van je kop heb gekletst omdat ik altijd direct naast jou (én Manon, of het liefst ertussen in) ging zitten. Dat was toch echt een van de beste plekken tijdens alle verjaardagsfeesten. Vooral omdat jij mensen écht zag staan en de tijd voor ze nam. Zelfs als ze vijf jaar oud waren en nergens nog weet van hadden of als het vreselijke pubers waren. Met al die fijne herinneringen blijf je in mijn hoofd altijd dichtbij, zoals je altijd was, ook als ik je niet zag.



Lieve Manon en Mas, ik wens jullie heel veel sterkte en kracht met het verlies van jullie lieve man en vader.