Lieve Betty,
Tomatuva schiet me als eerste te binnen als ik aan je denk. Muziek onder de druiventrossen, Siebe lekker aan het toeteren in de band (was het toen al de Onderlinge??), en wij allemaal roken, rondhangen en dansen. Ik geloof dat ik daar voor het eerst met je gekletst heb. Je was wat teruggetrokken, maar zei zinnige dingen - bijna te serieus voor zo'n zaterdagavondsfeer.
Ik spring even naar naar ongeveer 20 jaar later. We zaten in hetzelfde vriendenclubje waar later de Grande Bouffe uit voortgekomen is: het roulerende eetfestijn van 6 stellen dat regelmatig liederlijk uit de hand liep. Jij was nog met Siebe en ik was inmiddels hertrouwd met Veronica. Ik herinner me een sinterklaasviering met dit vriendenclubje bij Rob en Astrid Koet thuis. Tussen alle surprises, ongein en noodrijm-gedichten, maakte jouw gedicht diepe indruk. Ik geloof dat het Astrid was wier lootje jij getrokken had, en hoewel getekend door Sint & Piet, wist iedereen meteen dat het van jou afkomstig was. Het was filosofisch, gevoelig en met zorg in dichtvorm gegoten. Je was verlegen onder de complimenten. Het was weer zo'n Tomatuva-moment, dat ik dacht: deze vrouw is wars van small-talk en oppervlakkigheid.
De Grande Bouffe's waren aan jou ook niet besteed. Te hedonistisch, te liederlijk. Je haakte al snel af - begrijpelijk maar jammer.
Er kwamen jaren dat ik je slechts op afstand volgde. Via Siebe en Paulien hoorde ik dat je voor een nieuw leven gekozen had. Dat je Bhagwan adept was geworden. En zo vernam ik door de jaren heen flarden over jouw doen en laten.
Tot ik een jaar of acht geleden bijna tegen je op botste. Dat gebeurde in een supermarkt in de buurt van de Eemweg, waar ik vlug een bloemetje voor mijn moeder had gescoord en jij boodschappen had gedaan. Je had een witte overall aan, zweette hevig vanwege het warme weer, en was druk doende je boodschappen in een te kleine tas te proppen. We herkenden elkaar onmiddellijk en hadden een enthousiast gesprek over schilderen - een grote hobby van ons beiden. Je nodigde me uit om naar je werk te komen kijken en dat was ik ook vast van plan! Daarna hadden we mailcontact over schilderen, tentoonstellingen en het Boeddhisme, want ook daarin ging je helemaal op. Je kon zo heerlijk bevlogen zijn. En nu... verdorie.... ben ik nog steeds niet in je atelier geweest. Lieve, lieve Betty. Je bent nu vast héél bevlogen, ergens anders. Kus.
