Bob was mij dierbaar, al zagen we/ik hem zelden. Rustig, goedgebekt en vol droge humor. Weer een mooie boom die geveld is. Dick Kok ging je voor. Mijn mooiste herinnering aan jou, is dat ik op 6 november 1976 hoogzwanger met je gedanst heb op een groot feest bij jullie thuis in Haarlem. De volgende dag werd onze zoon Damas geboren. Misschien drinken jullie nu samen een biertje/glaasje wijn? Heel veel liefs en sterkte bij het vinden van een nieuwe weg zonder Bob.
Bastienne

Het was mijn eerste reactie toen ik van je overleiden hoorde. Hoewel we ruim 15 jaar schelen beschouwde ik je als een generatiegenoot. Er zat weinig sleet op je meningen en vroeger was alles zeker niet beter, dat kom je wel anders tegen. De rust die je uitstraalde moest je niet verwarren met gebrek aan betrokkenheid, het was meer het accepteren van het menselijk falen in al zijn geledingen. Dat de beste het eerste gaan is een misverstand, je hebt het bijna 80 jaar volgehouden. In het programma 'volle zalen' zag ik een portret van Hans Dorrestein, niet geheel toevallig ook tachtig en uiterlijk een treffende gelijkenis. Als ik hem zie zal ik vanaf heden aan jou denken. Het ga je goed daarboven.

In het wijk werk in Haarlem Noord was Bob een anker in soms woelige baren. Stuurman en regisseur. Rustpunt en vraagbaak.
Dierbare herinneringen.
Hij wordt gemist.
Mathieu Knops

Met ongeloof kennis genomen van het heengaan van Bob. Als lid van het /de voormalige buurtoverleg/wijkraad Transvaal/Patrimonium eind jaren 80 en geheel jaren 90 hebben wij samen met Mathieu Knops wijkraad Bomenbuurt, Fred Kaestner wijkraad Frans Hals en mijn persoon de welzijnsorganisatie SON/ Radius, de wethouders, beleidsambtenaren en raadsleden bestormd.
Ook in het Ripperda-dossier trokken wij gezamenlijk op. De nuchtere kijk op zaken en zijn onvoorwaardelijke steun kenmerkte Bob.
Rust in vrede Bob en tot eens.
Rina, kinderen, verdere familie en vrienden heel veel strekte de komende tijd.

Arnold van Strien
voorzitter wijkraad Patrimoniumbuurt

We hebben een mooie tijd gehad bij CVA / ICI met Bob, Wim en Adriaan.
Bij m'n afscheid van de gemeente Haarlem begin 2015 hebben we elkaar nog gesproken.
Er waren heel veel oud-collega's - het leek wel een reunie.

Rina en kinderen, veel sterkte.

Groet,
Hans en Ellen van der Kraats.

Lieve Rina,
van Klaartje hoorden we het verdrietige bericht dat jouw Bob overleden is. Van harte gecondoleerd met dit grote verlies. We wensen je heel veel sterkte en kracht om het leven zonder je man weer op te pakken.
Ongelofelijk dat jullie zo lang samen waren, wel iets om dankbaar voor te zijn.
Ik hoop dat het afscheid mooi was. We zullen de verhalen van Niels wel horen.
Veel liefs en sterkte van Aart en Dolly
(ouders van Klaartje).

Lieve Rina, Nana en Niels
Mijn medeleven met het overlijden van Bob. Het bericht hiervan kwam na de mail van Rina niet onverwacht maar overviel me toch.
Ik heb jullie, Rina en Bob, ongeveer 50 jaar geleden ontmoet, als jeugdvrienden van Dick, destijds mijn vriend, later mijn echtgenoot en nog weer later mijn ex echtgenoot. We zagen elkaar in die periode weliswaar niet vaak maar wel regelmatig. Het werkend bestaan en de afstand Den Haag-Haarlem maakten zo maar even langs gaan bij elkaar niet goed mogelijk. Na onze pensionering kregen we weliswaar meer tijd maar ook toen vormde de afstand tussen onze woonplaatsen Ossenzijl, Haarlem en later Heemstede een belemmering hiervoor. Wel betekende meer tijd dat er de mogelijkheid was voor een langer bezoek en te blijven logeren, waardoor het contact ook intensiever kon zijn. Jullie zijn goede vrienden van mij geworden en zijn dat ook gebleven na mijn scheiding van Dick. Daar ben ik jullie dankbaar voor.
Jullie waren hier samen voor het laatst in augustus en maakten toen kennis met Cees, sinds november 2019 mijn echtgenoot. Het was mooi weer en we lunchten buiten in de tuin. Ik ben blij dat ik jullie toen, in Coronatijd, nog samen heb kunnen zien.
Bob sprak zelden over de pijn die hij na zijn operatie midden jaren 90 als gevolg van verklevingen leed. Op mijn vraag daarnaar, tijdens dat bezoek in augustus, bleek wel dat het niet goed met hem ging. Hij had meer pijn. Jullie zouden gaan zoeken naar mogelijkheden om hier iets tegen te doen. Die zijn er helaas niet geweest.
Rina, het zal heel moeilijk zijn om, na na een gezamenlijk leven van 60 jaar, zonder Bob verder te moeten gaan. Jullie zijn met elkaar vergroeid. Voor Nana en Niels zal het ook moeilijk zijn om hun vader te moeten missen.
Ik wens jullie alle sterkte hierbij.
Greet Sanderse
Hier volgt een reactie van Cees:
Ik heb Bob laat in het leven leren kennen. Bob en Rina waren eenmaal bij ons op bezoek.
Dat zij mij daarna apart een kaartje stuurden tekent de open manier waarop zij in het leven stonden.
Ik vond dat bijzonder. Ik wens Rina de kracht toe, die nodig is om dit verlies te dragen.
Cees Otte